Kompetencat manaxheriale

Nëse duam të zhvillojmë kompetencat tona manageriale nuk mund të kënaqemi duke parë në anën e pasme të pasqyrës: nuk mjafton të studiosh punën e kompanive apo të disa menaxherëve të sukseshëm. Ne duhet të parashikojmë të ardhmen dhe ndryshimet e parashikueshme dhe të vendosim ndermarrjet me gjithe personelin e tyre të përballuar me sukses detyrat e reja që i presin”. G. Morgan – profesor i studimeve administartive në York University.

Kjo frazë është emblematikë e një kërkese e cila prej mbi 20 vjetesh përshkon botën e organizatave dhe në vecanti manaxherët dhe ata që aspirojnë të bëhen të tillë.

Por cilat janë kompetencat manaxheriale të nevojëshme për të administruar organizatat sot?

Konsideratat relative mbi kompetencat manaxheriale kanë ngjallur një debat të gjallë, i cili nga ana e tij ka stimuluar bërjen publike të kontributeve dhe refleksioneve të ndryshme mbi këtë temë.

Duket gjithnjë e më i përhapur ndërgjegjësimi për një kompleksitet të ri që investon managment dhe një ide e rolit manaxherial, ekstremisht kompleks dhe artikulimi, që karakterizohet nga një pluralitet variablash, të qëndrimeve, të shakthtësisë, aftësive, që e mendojnë veten si të destinuar për të arritur më tej në të ardhmen të cilat janë të karakterizuar nga një mix kompetencash trasversale të qënësishme ndaj kapacitetit të administrimit, të marrëdhënieve, zgjidhjeve të problemeve, apo marrjes së vendimeve nga ana tjetër. Por mundet vërtet të egzistoj një manaxher që bashkon në vetvete kompetenca të tilla? Apo bëhet fjalë për një kompetencë ideale, virtuale, që nuk është e imagjinueshme në një llogjikë universale, të vlefshme për tëgjitha realitetet në të njëjtën mënyrë, që kërkohet, kështu që, një kontestualizim mbi bazën e dimensioneve të ndërmarrjeve, të sektorëve të referimit, të nivelit manaxherial.

Unë mendoj se së pari ka ende ka nevojë për të hedhur dritë mbi konceptin e kompetencës. Nga Boyatzis Maclelland e me radhë, deri sa të mbërrijmë për të Goleman, shohim se shumë gjëra janë thënë, por proporcionalisht shumë pak prej tyre bëhen.

Ende sot jemi duke debatuar mbi certifikimin e aftësive, matjen e tyre dhe për rrjedhojë standardizimin e tyre.

Aftësitë janë një subjekt kompleks, shumë frymëzuese që në mënyrë të pashmangshme përfshin zhvillimin organizativ (siç përkufizohet OD) dhe bashkë me të formimin.

Nuk duket të shohim investime të mëdha në trajnimin dhe rritjen e aftësive menaxhuese në këtë periudhë.

Kompanitë e mëdha kanë braktisur konceptin e Planeve për Zhvillimin e Burimeve Njerëzore, duke ja deleguar me zhvillimim e tyre, shumë shpesh, financimit nga fondet te te treteve.

Për më tepër në vitet 90 drejtoritë e personelit kishin burime të rëndësishme ekonomike ose jo, me të cilat ata ballafaqohen, jo gjithmonë me suksesin e duhur, në vitet e "të bërit web", e-lerning me të gjitha kostot  dhe me ardhjen e Intranet potenciali i vërtetë i të cilit ndoshta nuk është kuptuar.

"Po cfarë aftësishë menaxheriale duhen për mijëvjeçarin e tretë?" Një temë për konferenca, ese, studime dhe hulumtime. Përse jo?