Në fillim të viteve nëntëqind poeti Rainer Maria Rilke theksonte që : “ e ardhmja hyn tek ne, për të na trasformuar ne, shumë më parë se sa ajo të ndodh”.
Në sistemin kompleks të ndërmarrjeve dhe të organizatave në tërësi, krahasimi më evident i këtij parimi është i dukshëm në nevojën primare të individualizmit “sinjale të dobëta’, që vijnë nga tregu, për të mbledhur menjëherë mundësitë për t’u trasformuar në avantazh konkurrues. Po cili është “sinjali i dobet” aktualisht më domethënës?
Pa dyshim nevoja për të konsideruar ndërmarrjen e vet si një sistem “inteligjent”, i aftë të ndërveprojë (jo vetëm i apasionuar për te reaguar) ndaj feedback me prejardhja nga ambjenti i jashtëm dhe i brendshëm, në të cilin përfshihet. Faktor ky, që pranon te kondicionoj një treg jo më te ndërtuar vetëm nga klientë, por nga të gjithë stackholders (komunitet, institucione, furnitorë, opinion, leader, aksionerë, media, të pavarur), të cilët reflektohen mbi bisnesin e organizatës. Në instancë të parë, ky vizion mund të duket i pallogaritshëm dhe i thjeshtë për t’u aplikuar, megjithatë duke vërejtur kontekstin e përgjithëshëm produktiv, zbulohet qartë, që mazhoranca e ndërmarrjeve është akoma pak e privuar për t’u dhënë kreditet e domosdoshme.
Megjithatë profilizohet me qartësi domsodoshmëria e një ekonomie të dijes të përbërë nga “aktorë” (organizata te formuara nga individë) që kanë aftësi të kombinojnë dhe komercializojnë know-how. Një ekonomi në të cilën ndërmarrjet duhet të investohen në aftësinë për të lexuar informacionet dhe stimujt e tregut, por duke i trasformuar në mirëkuptim/gjykim dhe veprim, me një fjalë: në dije. Vetëm organizatat, që investojnë në zhvillimin e kësaj aftësie dhe të këtyre flukseve informativ munde në fakt të mendojnë që të orientohen me sukses në një skenar konkurrues gjithnjë e më kompleks.
Për të bere këtë organizim duhet te bindemi që vlera e dijes shtohet duke u shtuar personat që e ndajnë atë. Jetojmë një epokë të shembjes së murit të vlerave të informacionit (over information) pasi ky është disponibël në kohë reale në të gjithë botën dhe në sasi të konsiderueshme. Në këtë llogjikë edhe kosto e informacionit bëhet më jetëshkrutër. Ky reflektim con në nevojën e individualizimit të metodave të reja dhe instrumentave të reja të analizes së ndërmarrjeve: mendohet për shembull se si menaxhimi i jep më shumë vlerë një kërkimi të marketingut, që evidenton humbjet e kuotave të tregut (sinjale të forta) më tepër se sa një seri informacionesh të prejardhur nga bisedat me klientët (sinjale të dobëta). Shpesh janë vecanërisht këto të fudnit që japin tregues operativ më të qartë dhe të transferueshëm në nivel strategjik.
Në sistemin kompleks të ndërmarrjeve dhe të organizatave në tërësi, krahasimi më evident i këtij parimi është i dukshëm në nevojën primare të individualizmit “sinjale të dobëta’, që vijnë nga tregu, për të mbledhur menjëherë mundësitë për t’u trasformuar në avantazh konkurrues. Po cili është “sinjali i dobet” aktualisht më domethënës?
Pa dyshim nevoja për të konsideruar ndërmarrjen e vet si një sistem “inteligjent”, i aftë të ndërveprojë (jo vetëm i apasionuar për te reaguar) ndaj feedback me prejardhja nga ambjenti i jashtëm dhe i brendshëm, në të cilin përfshihet. Faktor ky, që pranon te kondicionoj një treg jo më te ndërtuar vetëm nga klientë, por nga të gjithë stackholders (komunitet, institucione, furnitorë, opinion, leader, aksionerë, media, të pavarur), të cilët reflektohen mbi bisnesin e organizatës. Në instancë të parë, ky vizion mund të duket i pallogaritshëm dhe i thjeshtë për t’u aplikuar, megjithatë duke vërejtur kontekstin e përgjithëshëm produktiv, zbulohet qartë, që mazhoranca e ndërmarrjeve është akoma pak e privuar për t’u dhënë kreditet e domosdoshme.
Megjithatë profilizohet me qartësi domsodoshmëria e një ekonomie të dijes të përbërë nga “aktorë” (organizata te formuara nga individë) që kanë aftësi të kombinojnë dhe komercializojnë know-how. Një ekonomi në të cilën ndërmarrjet duhet të investohen në aftësinë për të lexuar informacionet dhe stimujt e tregut, por duke i trasformuar në mirëkuptim/gjykim dhe veprim, me një fjalë: në dije. Vetëm organizatat, që investojnë në zhvillimin e kësaj aftësie dhe të këtyre flukseve informativ munde në fakt të mendojnë që të orientohen me sukses në një skenar konkurrues gjithnjë e më kompleks.
Për të bere këtë organizim duhet te bindemi që vlera e dijes shtohet duke u shtuar personat që e ndajnë atë. Jetojmë një epokë të shembjes së murit të vlerave të informacionit (over information) pasi ky është disponibël në kohë reale në të gjithë botën dhe në sasi të konsiderueshme. Në këtë llogjikë edhe kosto e informacionit bëhet më jetëshkrutër. Ky reflektim con në nevojën e individualizimit të metodave të reja dhe instrumentave të reja të analizes së ndërmarrjeve: mendohet për shembull se si menaxhimi i jep më shumë vlerë një kërkimi të marketingut, që evidenton humbjet e kuotave të tregut (sinjale të forta) më tepër se sa një seri informacionesh të prejardhur nga bisedat me klientët (sinjale të dobëta). Shpesh janë vecanërisht këto të fudnit që japin tregues operativ më të qartë dhe të transferueshëm në nivel strategjik.
Luiza Hoxhaj
Tiran eme 13.12.2011
Tiran eme 13.12.2011
1 commento:
Yes! Finally someone writes about visit link.
Posta un commento