Pa te drejta dhe solidaritet barazia vdes, pa barazi demokracia svenitet.
Ndersa kriza ekonomike shtyp me prepotence perditshmerine tone duke modifikuar krejtesisht fatet tona, kush do te duhej te qeveriste kete krize eshte duke luajtur lojen e shkrepses se dyllte, te interesuar vetem per te shpetuar lekuren.
Perballe asaj qe ne plane te ndryshme eshte duke ndodhur ne vendin tone duhet qe te vetmet ndjenja te mundeshme qe mbizoterojne jane mosorientimi ose mosbesimi. Dhe nderkohe ka kush kerkon te nxjerre avantazhe nga vet kriza per te cuar mbrapa akrepat e ores dhe transformuar punetoret dhe punetoret( ata qe kane ende nje nje pune qe mund te quhet e tille) ne plebej ne sherbim te padroneve, duke fshire keshtu edhe ate qe mbetet nga te drejtat kollektive te arritura nga levizjet demokratike te shekullit te kaluar. Me duket qe e gjithe kjo vendos ne rrezik demokracine tone jo perfekte por gjithesesi te cmuar, te arritur fale luftes dhe kontributitt te grave dhe burrave kurajoze.
Ne rradhe te pare sepse sic pohon Gustavo Zagrebelsky ne saggion e tij “Te mesojme Demokracine” , demokracia eshte nje realitet ne thelb i pasosur( i pakryer), i perbere nga ekuilibra te paqendrueshem, te cilet kane nevoje te ushqehen nga vlerat personale, dmth nje sistem i cili jeton prej parimeve dhe vlerave te personave qe e popullojne(zhvillojne) dhe qe vetem nepermjete ketij procesi mund te garantohet liria e shprehjes dhe ushtrimi i vet demokracise.
Pa te drejta dhe solidaritet barazia vdes, pa barazi demokracia svenitet. Jam megjithate e bindur qe eshte e domosdoshme te mos biem as ne corientim, as ne coroditje, as ne nenshtrim dhe as ne deshperim.
Per kete me vine ne ndihme slogane nga fjalet e disa mendimtareve. Levizja e grave ne vitet 70 afirmon qe, “ Personalja eshte politike” (ekzaktesiht e kunderta e asaj qe sot ka epersi tek ne dhe qe eshte ajo qe “politika eshte private”), e cila behet nje deklarate revolucionare ne perpjekje dhe prove per te trasformuar menyren e te kuptuarit te impenjimit dhe pjesemarrjes sociale duke rivendosur ne qender personat ne dimesionet e tyre gjinore, historike dhe kolektive.
Fjalet e Hannah Arendt mbi kete teme jane aktuale edhe sot ne vecanti kur mendimtarja e madhe i beson vlerave te komunitetit: “Ne bashkendarje, ne pjesemarrjen e cdo te pervecmi ose individi ose ne hapesiren publike si vend i perbashket i vendosur ne interes te perbashket.
Perspektiva eshte ajo e permbysjes se nocionit modern te politikes te administrimit te gjere te shoqerise ne aftesine per te reaguar bashkarisht duke promovuar vetedije dhe pjesemarrje. Paisja me kete shpirt pjesemarres eshte per Arendt aftesia e inisiatives, eshte te vendosesh ne praktike nje ide politike qe nuk eshte teknika e qeverisjes por arti dhe kenaqesia e te qendruarit se bashku, te shkembesh mendime, te transformosh ekzistenten.
Ne nje plan tjeter Helly Hillesum( nje shkrimtare holandeze me origjine ebree) demostron se si edhe ne nje situate ekstreme ( pikerisht sic eshte per te kampi i perqendrimit) mundet dhe duhet te mbash fort nje liri morale, vitale, te brendeshme, qe nuk cedon perpara kufizimit dhe shtrengimeve, poshterimit apo perpara humbjes se te drejtes per te jetuar jeten me tere plotesine e sensit.
Hillesum perfaqeson per mua aftesine per te mos u perkulur, per te mos u perlare nga vorbulla e ngjarjeve, per te mbajtur shpirtin kritik dhe vetedijen per te mos rene ne degradim. Kjo figure me ka frymezuar edhe ne planin personalne nje cast te veshtire te jetes sime.
Per te gjitha keto une besoj qe sot me shume se kurre eshte e nevojeshme qe te gjithe burrat dhe grate qe ende besojne ne politke si nje instrument kollektiv i transformimit si dhe tek pjesemarrja e formuar mbi parimet dhe vlerat e perbashketa, duhet te ndjene pergjegjesine e te qenit te bashkuar si dhe te reaguarit kolektivisht. Nje veprim qe sipas meje nuk mundet te formohet vecse mbi ndergjegjesimin, mbi dijen, njohjen e realitetit dhe mbi shpresen per te ardhmen.
Nessun commento:
Posta un commento