Cerca nel blog

giovedì 1 luglio 2010

Maria Luisa Busi le Tg1

Maria Luisa Busi largohet nga drejtuese e Tg1 dhe i shkruan Manzolinit:
“Nevojitet repsekt me i madh : per lajmet, per publikun, per te verteten”
“ Ku eshte vendi yne real? Ku jane grate e jetes reale? Ato qe duhet te presin me muaj per nje mamografi, se nuk munden dot ta paguajne ate? Ato me pagat me te keqia ne Europe, ato qe mundohen cdo dite per te ecur perpara, sepse ne cerdhet nuk ka vend per te gjithe femijet tane? Duhet t’u hike gjaku ose te vdesin per te pasur nderin e nje titullit tone. Dhe akoma: “nje gazetar ka nje mjet te vetem per te mbrojtur bindjet e veta profesionale: te heqe mbi copen e letres firmen e vet. Nje spiker, nje spikere, mundet vetem te shpetoj fytyren e vet, ne kete rast”. Me nje leter Maria Luisa Busi ka njoftuar kerkesen e saj per te lene detyren ne Tg1.
Ja teksti integral
I dashur drejtor te kerkoj te lirohem nga detyra e drejtueses se edicionit te ores 20 te Tg1, duke qene se eshte nje situate e caktuar, e cila nuk me lejon te zhvilloj kete detyre pa paragjykuar aftesite e mia profesionale. Kjo eshte per mua nje zgjedhje e veshtire, por e detyruar.
E konsideroj linjen editoriale, qe ke dashur te ngulisesh ne revisten televizive nje lloj devijimi, per shkak te te cilit Tg1 rrezikon te thyhet perball nje humbjeje definitive te besueshmerise se telespektatoreve.
Sic ka thene Presidenti i Komisionit te Mbikqyrjes se Rai Sergio Zavoli:
“Kreu, me e madhja reviste italiane, duke hequr dore nga struktura e saj tradicionale ka pare te trasformohet se bashku me identitetin e vet edhe nje pjese e degjuesve tradicional”
E Dua kete reviste (televizive), ku punoj prej 21 vjetesh. Sepse eshte nje reviste e madhe. Ka qene revista e Vespes, Frajeses’ Longhit, Morriones, Favas, Giuteles. Revista e kulturave te ndryshme, e ideve te ndryshme. Na nxinte te gjitheve, eshte kjo pasuria e saj. Ishte revista e tyre, revista e jone. Edhe e kolegeve, qe i keni levizur nga detyrat e tyre dhe e shume te tjereve ketu brenda, qe kane qene te margjinalizuar. Kjo eshte reviste, qe ka folur gjithnje per gjithe vendin. Revista e italianeve. Revista qe u ka dhene ze te gjitha zerave. Kurre nuk ka qene revista e nje zeri te vetem. Sot informacioni i Tg1 eshte nje informacion i pjeseshem dhe i njeaneshem
Ku eshte vendi real? Ku jane grate e jetes reale? Ato te cilat duhet te presin me muaj per nje mamografi sepse nuk munden ta paguajne dot ate? Ato qe kane pagat me te keqia ne Europe, ato qe mundohen cdo dite per te bere perpara, sepse ne cerdhe nuk ka vende per te gjithe femijet tane? Duhet t’u hike gjaku ose te vdesin qe te kene nderin e nje titullit tone. E ku jane grate dhe burrat qe kane humbur punen? Nje milion persona mbrapa te cileve jane familjet e tyre. Ku jane te rinjte, per here te pare me nje te ardhme me te keqe se sa e baballareve? Po dyzetvjacaret ende te pasigurte, me 800 euro ne muaj, qe nuk munden te blejne dot as nje divan pale te sjellin nje femije ne jete? E ku jane te pushuarit e Alitalias? Cfare fundi kane patur? Po qindra ndermarrje te verilindjes qe u zhduken sepse falimentuan?
Ku eshte kjo Itali, qe kemi detyre ta tregojme? Kjo Itali egziston. Por Tg1 e ka eleminuar. Edhe blerjen e letres higjenike per vajzen time qe ndjek klasen e pare fillore ne nje shkolle publike. Por ne mbremje, ne Tg1 te ores 20 i japim hapesire vetem ministrave Gelmini dhe Brunetta, qe prezantojne projektin e ri, te madh per dixhitalizimin e shkolles, perfshi edhe tabelat multimediale interaktive.
Italia qe jeton nje krize dramatike sociale ka perfunduar ne binaret e vdekur te indiferences sone. E shtypur midis nje informacioni te njeaneshem- nje editorial mbi drejtesine, nje kronike me nje te penduar te mafias, nje tjeter mbi kerkimet ne Trani, ne te cilin ke theksuar se nuk je i hetuar, e kundershtuar nga faktet e nje dite me vone- dhe infotimet e perditeshme; sa here te nevojitet te lash duart cdo dite ne gjuetine e krokodilave ne liqen, ne mbathjet prej mushamaje. Nje zgjidhje editoriale me te cilen kemi pasuruar skenografine e programeve satire dhe kemi varferuar reputacionin e reviste tone te pare te sherbimit publik, nga ana e ndermarrjes me te rendesishme kulturore te vendit.
Pervecse qe qytetaret, qe paguajne shpenzimet per shume kolege te zotet ,qe te mund ti dedikohen me kenaqesi me te madhe shume reportazheve te tjera te profilit me te larte dhe ne interes te pergjitheshem.
Nje gazetar ka nje instrument te rendesishme ka nje instrument te vetem per te mbrojtur bindjet e veta profesionale: te heqe mbi copen e letres firmen e vet. Nje spiker, nje spikere, mundet vetem te shpetoj fytyren e vet, ne kete rast.
Besimi i telespektatoreve eshte nje fakt per spikerin qe transmeton lajmin. Eshte ai qe vendos se pari rolin e garantit te raportit te besimit qe ekziston me telespektatorin.
Faktet Aquiles kane qene prova. Kur qindra persona s’lane gje pa bere kunder trupave qe udhehiqnin me thirrjet e turpeshme e tundnin bishtin, kam kuptuar, qe ky raport besimi qe gjithnje na ka lidhur me publikun tone ishte kompromentuar vertet
Eshte kjo ajo qe ndodh kur privilegjohet komunikimi ndaj informacionit, apo propaganda ndaj verifikimit.
Kam patur ndershmerine dhe luajalitetin e stilit te jetes sime dhe te profesionit tim. Te dorehiqesh nuk eshte tradheti. JO. Nuk kujtoj kush e ka thene se fundmi. Megjithate:
1)-Hedh poshte akuzen te kem patur nje komportim jo korrekt. Kritikat, qe kam shprehur publikisht- kujtoj qe behet fjale per nje te drejten time, pervecese te nje detyrimi, duke qene nje keshilltare e FNSI- ta kisha vene ne dukje edhe ne mbledhjet e permbledhjes edhe ty personalisht. Me shpirtin e bashkepunimit luajal, duke menduar, qe ne nje pune si kjo e jona qarkullimi i ideve dhe pluraliteti i opinioneve perbejne nje pasurim. Per kete kam vazhduar te drejtoj ne keta muaj. Por eshte e dukshme qe nuk ka me ndonje hapesire per dialektiken demokratike ne Tg1. Jane kohet e mendimeve te vecanta. Kush nuk bindet eshte jashte heret apo vone.
2)-Hedh poshte akuzen qe me eshte dashur te peshtyj ne pjaten ne te cilen ha. Kujtoj qe gjella eshte ajo e nje te derguari (korespondence) te thjeshte e cila kerkon thjesht, qe kjo pjate te permbaj ingredientet e duhur. Te gjitha dhe ndershem. Dhe dua te precizoj te kem refuzuar gjithmone kompensime jashte nga Rai, ofruar me bollek nga ndermarrjet e medha per pamjet kerkuara per te prezantuar konkurrrueshmerine, duke theksuar qe nje gazetar i sherbimit publik nuk duhet te nxjerre perfitime nga roli i vet.
3)-Refuzoj permbajtjen offensive dhe definuese ne letren tende, mbas intervistes se dhene Republikes ne te cilen ke ndermarr nje vendim disiplinor kundrejt meje, me ke akuzuar per demtim te revistes per te cilen punoj”, me deklaratat e mie mbi te dhenat e degjuesve. Te dhenat e bera publike kane konfirmuar keto deklarata. E gjej pervec kesaj paradoksale konsiderimin tend sa vijon: “Tg1 do te jap llogari disa pozicioneve te minoranzes, por nuk do te shtremberoj faktet, ne respekt te fushatave ideologjike”. Mund te te them qe e vetmja fushate te ciles i perkushtohem eshte te kaloj fundjaven me familjen time. Shpresoj qe ti te me thuash te njejten gje. Ne te kunderten mund te te them se nuk ke nxjerre asnje fjale kunder fushates se dhuneshme shpifese, qe te perditeshmet “Il Giornale”, “Libero” dhe e perjaveshmja “Panorama”- edhe duke perdorur korespondencen e shoqerise drejtuar mua- kane qene te shfrenuara ndaj meje ne vijim te kritikave te mia ndaj linjes tende editoriale. Nje sulm mjeshteror: mund ti nxjeresh shpejt bojen kujt mendon ndryshe per te dobesuar valencen e perfundimeve te tua.
Kam qene pakufizuar “vajza Ciacolante”-“vajza llafazane”- kronistja pa kronike, editorialistja pa editorial e te tjera si keto. Nuk eshte kjo ajo qe me thote Presdienti Ciampi, duke me akorduar Cmimin Saint Vinsent te gazetarise ne Qiurinale.
Kesaj ligesie do ti pergjigjen perfaqesuesit mi ligjor. Por dije se nuk eshte sigurisht kjo ajo per te cilen po le drejtimin e ores 20 Thomas Bernhard ne Mjeshtrat antike (mesusit antik) shkruan dhjetra here nje fjale qe une e dua shume: Respekt. “Jo per adminrimin jetojme, -thote-, por eshte per respekt qe kemi nevoje”.
I dashur drejtor, besoj se nevojitet respekt me i madh : Per lajmet, per publikun, per te verteten.
Ajo qe ushqej per historine e Tg1, per ndermarejn time, me coj ne kete veendim. Respekt per telespektatoret, referentet tane te vetem. Duhet ta kujtojme gjithnje. Edhe ti do te kesh nevoje.

Maria Luisa Busi = 21 Maj 2010

Nessun commento: