Cerca nel blog

mercoledì 27 maggio 2009

VËSHTRIM NË SEKTORIN E SIGURIMEVE

Duke u nisur nga debati i zhvilluar në komisionin e ekonomisë në një nga seancat e fundit të tij si dhe nga botimi i Raportit Vjetor të Autoritetit tv Mbikqyrjes së Sigurimeve për vitin 2006, më rezulton se problematikat dhe sfidat me të cilat ndeshet ky sektor janë të njëjta. Po ashtu edhe madhësia e tij ka mbetur po në të njëjtat nivele pavarësisht nga rritja e numrit të shoqërive të sigurimit, p.sh konsumi për frymë i produkteve të sigurimit është 10 euro, në 2008 ishte 10$ në 2002, volumi i primeve  është 30 milion euro në 2008 ishte 30 milion dollar në 2002, nëse konsiderojmë kursin e këmbimit shihet qartë që jemi në të njëjtin nivel. Më poshtë po risjell këndvështrimin tim të atëhershëm për këtë sektor, i cili është aktual edhe sot.
Ky shkrim ështe botuar në gazetën koha jonë me dy pjesë përkatësisht në data 23.04.2003 dhe 24.04.2003, nën titullin Tregu i sigurimeve i vogël, por i konsoliduar. Nga ky shkrim buron edhe fakti që tek ne problemi shihet tek ligji dhe jo tek zbatimi i tij. Për këtë shkak edhe si pasoj e ndryshimeve të vitit 2003, kemi një ligj më të dobët, për pasojë një treg më pak të rregulluar.

Vështrim në sektorin e sigurimeve

Gjithnjë për të hedhur një hap shërben një shtysë. Në rastin konkret për këtë shkrim u bë shtysë fakti që një sektor i rëndësishëm, por disi jashtë vëmendjes së publikut apo të institucioneve zuri një vend të rëndësishëm në kronikat televizive të mbrëmjes si dhe në shtypin e shkruar ditën e nesërme. Këto kronika dhe shkrime i bënin jehonë një takimi të zhvilluar nga Ministri i Financave me drejtues të Komisionit të Mbikqyrjes së Sigurimeve si dhe drejtues të shoqërive të sigurimit që operojnë në tregun shqiptar me temë “Përpjekje të përbashkëta për përmirësimin e shërbimeve në tregun e sigurimeve”.

Përvec nivelit të pjesemarrjes i rëndësishëm dhe pozitiv për mendimin tim është fakti që problematika e sigurimeve zuri një vend të tillë në vëmendjen e publikut. Por ndersa ky fakt mu duk i rëndësishëm, duke mos dashur të bëj kritizeren, titulli që shoqëronte në disa media të shkruara ”Tregu i sigurimeve është ende i dobët” nuk mu duk i gjetur ose konkluzioni i nxjerr nuk më duket i saktë.

Ka një ndryshim thelbësor midis këtij përcaktimi dhe realitetit. Mendimi im është se tregu i sigurimeve në Shqipëri është i vogël, ende i ri, jo shumë i zhvilluar në përmasa dhe llojshmëri por i konsoliduar nga pikpamja financiare. Pra jo i dobët. Ky fakt duket i parëndësishëm, por s’është i tillë.

Ky sektor ka nevojë të trajtohet me dashamirësi. Qysh në titullin e përdorur në këto shkrime ai nuk lancohet, por në një farë mënyre lincohet. Trajtimi në këtë mënyrë është si të thuash që t’i hysh në borxh sektorit të sigurimeve.

Nëse do të përshkruajmë ecurinë e tij qysh nga momenti liberalizimit do të konstatojmë se rritja është relativisht e paneglizhueshme si në volumet e primeve ashtu dhe në cilesinë e shërbimeve ndaj policmbajtësve.

Ndonëse sigurimet e kanë zanafillen e tyre qysh në 54,periudhë në të cilën ky shërbim kryhej nga arkat e kursimeve,në kuptimin e mirëfilltë të sigurimeve si sektor i organizuar ai daton me krijimin e Institutit te Sigurimeve më 1991,e shoqëruar kjo dhe me aktet ligjore dhe nën ligjore që rregullonin veprimtarine e tij.Insigu do të shërbente edhe si shkollë e formimit të siguruesve të parë shqiptar.

Kontaktet me botën,kualifikimet e kryera do të krijonin bazamentin e nevojshëm për të hartuar draftin e parë të ligjit”Për veprimtarinë në sigurime dhe ose risigurime”i cili u miratua nga Kuvendi i Shqipërisë me 07.03.1996. Ky ligj krijoi gjithë hapësirat e nevojëshme për zhvillimin e plotë të këtij sektori. Më 16.03.1998 në mbështetje të këtij ligji me vendim të këshillit të Ministrave u krijua Komisioni i Mbikqyrjes së Sigurimeve(KMS).Në këtë mënyrë do të plotësoheshin nga pikpamja formale aktorët e sektorit te sigurimeve-Sigurues(INSIG),Autoriteti mbikqyrës(KMS) dhe të siguruarit.Pikërisht ky moment do të mundësonte realisht zhvillimin e sigurimeve,me kompletimin e akteve nën ligjoreVKM,Udhëzime të Ministrit të Financave si dhe Rregullore dhe akte të tjera të vet KMS.

Pas këtij momenti hapi tjetër më i rëndësishëm ishte liberalizimi i tregut të sigurimeve,me licensimin e shoqërisë së parë private të sigurimeve SIGMA me 03.02.1999 e cila shume shpejt u pasua nga simotra e saj shoqeria SIGAL –më qershor 1999.Në këtë mënyrë ishin krijuar të gjitha kushtet për të vepruar ligji baze i ekonomisë se tregut:LIGJI I KONKURRENCËS,i cili do ta zhvillonte dhe conte më tej këtë treg.

Ata që guxuan të parët,të cilët natyrisht nuk ishin fillestare,pasi përvojën e parë e kishin krijuar tek Insigu,meritojnë respekt,ndonëse sot ato janë shpërblyer mjaft mirë për këtë kurajo të treguar.Vetë ecuria,progresiviteti sasiorë dhe cilësorë i shoqërive të tyre,pesha që ato zenë në tregun shqiptar të sigurimeve është shpërblimi më i mirë për ta.Pra këtu do të fillonte historia e vërtetë e tregut të sigurimeve.Natyrisht këtu do të fillonin edhe problemet.
 Autoritetit Mbikqyrës do ti buronte detyrimi ligjor i mbikqyrjes efektive të këtij tregu. Në këtë drejtim është e qartë që mungonte përvoja. Kështu që edhe vet autoriteti do të rritej dhe zhvillohej së bashku me tregun.

Natyrisht në fazën e parë deri në tetor të vitit 2001 peshën kryesore të punës së tij do ta zinte licensimi dhe më pak procesi i mbikqyrjes. Kjo është deri diku e pranueshme sepse shoqëritë duhej të krijoheshin dhe pastaj të mbikqyreshin. Ndërkohë dhe vet autoriteti ishte pa përvoje. Në fakt në këtë fazë edhe vet shoqëritë nuk paraqisnin probleme sepse ishin të reja dhe kjo e lehtesonte disi punën.

Sigurimet ndryshe nga shërbimet e tjera janë shërbime të parapaguara dhe si të tilla ato jane institucione besimi, palët lidhin kontratë ndërmjet tyre mbi bazën e një premtimi. Pikërisht për këtë fakt nuk duhet tronditur besimi ndaj tyre.

Pikërisht për këtë fakt duhet të trajtohen me dashamirësi dhe realizëm shoqëritë e sigurimit.

Pikërisht për këtë fakt me to duhet bashkëpunuar.

Pikërisht për këtë fakt ato duhet të mbikqyren me kujdes dhe efektivitet.

Por njëkohësisht nuk duhet tepruar me tutelën ndaj tyre, sepse vet titulli i KMS si autoritet mbikqyrës presupozon një rol as shumë afër dhe as shumë larg shoqërive të sigurimit të këtij autoriteti. Parimet ndërkombëtare të supervizionit të sigurimeve e presupozojnë një rol të tillë duke synuar shmangien e rrezikut të kthimit në bashkëmenaxher të autoritetit me shoqëritë, sepse në këtë moment autoriteti shmanget nga roli i tij.

Gjithashtu nuk duhet tepruar as me bashkepunimin me to sepse rolet janë të ndryshme, gjithmone ekziston një konflikt midis kontrollorit dhe atij që kontrollohet.

Në këtë këndvështrim autoriteti mbikqyrës është përpjekur të realizoj një raport të drejtë midis këtyre dy elementeve të rëndësishëm brenda hapesirës që krijon ligji 8081 “Për veprimtarinë në sigurime dhe/ose risigurime” dhe VKM Nr 229 ”Për mënyrën e organizimit dhe funksionimit të KMS ”

Nëpërmjet këtij shkrimi gjej rastin të falenderoj drejtuesit e shoqërive të sigurimit për bashkëpunimin e frytshëm gjatë periudhës që unë drejtova këtë komision. Puna në këtë institucion dhe bashkepunimi me ta përbën për mua një eksperiencë të vyer të cilën unë po tentoj ta ndaj edhe me të tjerët, për të ndihmuar sado pak për ecjen përpara të këtij sektori, tashmë jo në mënyrë institucionale por duke dhënë publikisht mendimet e mia për këtë nëpërmjet medias.

Duke vlerësuar arritjet e këtij sektori një nga problemet e diskutuara, si shqetësues në këtë takim ishte fakti se tashmë në treg ka një numër të konsiderueshëm shoqërish sigurimi.

Nga kjo lind pyetja: Operatorët në tregun Shqiptar të sigurimeve janë shumë apo pak?

Gjithsej në tregun shqiptar operojnë 5 shoqëri sigurimi. Për mendimin tim nuk janë as shumë dhe as pak. Si i tillë ky numër nuk përbën problem. Nuk duhet tepruar me këtë argument, siç ndodh rëndom. Numri i tyre i intereson shoqërive që operojnë në këtë treg, për efekt konkurence, por jo autoritetit. Autoritetit i intereson tregu në tërësi dhe shërbimi ndaj klientit, sepse edhe mbikqyrjen e realizon në funksion të mbrojtjes së interesave të policëmbajtësve sic është shprehur saktësisht në ligj. Shoqëritë e vecanta kanë rëndësi për autoritetin vetëm nga pikpamja e gjendjes së shëndosh financiare apo jo, disponimit të rezervave të nevojshme, disponimit të marzhit të aftësisë paguese dhe fondit të garancisë. Cdo shmangie nga ky pozicion dëmton shumë tregun dhe vet autoritetin.

Mendimi im është se tregu apo shoqëritë nuk duhen mbajtur në kemb artificialisht, biles ato duhet të kalojnë detyrimisht dhe realisht kushtet e konkurrencës së nderëshme. Kjo ka qenë në vemendjen e autoritetit mbikqyrës, një nga detyrat e të cilit është të krijoj klimën e nevojëshme si dhe terrenin e përshtatshëm për një konkurrencë të tillë.

Në këtë këndvështrim unë do të mendoja se shtimi i operatorëve në treg, pa u kthyer në qëllim në vetvete, nuk do të ishte nxitës i këtyre fenomeneve negative por nxitës i konkurrencës së nderëshme, me kriter diferencimi cilesinë e shërbimit, jo primin e policës së sigurimit, e shoqëruar kjo me shtimin e përgjegjëshmërisë së autoritetit mbikqyrës.
 
Shoqerite shqiptare te sigurimeve sidomos ato qe kane edhe me shume peshe ne tregun tone tashme jane te permasave rajonale.Megjithese nga pikpamja e literatures se mbikqyrjes se sigurimeve dhe pervojes boterore zgjerimi gjeografik i aktivitetit te shoqerive te sigurimit konsiderohet nje faktor qe con ne rritje te elementit te riskut,perseri ne kushtet tona fakti qe dy shoqeri shqiptare ,perkatesisht INSIG dhe SIGMA,ushtrojne veprimtari ne Kosove dhe Maqedoni konsiderohet nje arritje.Nga kontaktet me autoritetet mbikqyrese te ketyre dy vendeve rezulton se nje nga pikat e forta te ketyre shoqerive,qe ka mundesuar marrjen e licenses ka qene pergatitja dhe besueshmeria e personelit drejtues te tyre , ne nivel lokal dhe qendror.
Strategjite e zhvillimit te shoqerive qe operojne ne tregun shqiptar jane te ndryshme.P.sh. shoqeria e sigurimeve Sigal-sha. ka zhgjedhur si pike te forte te saj jo shtrirjen gjeografike por zgjerimin e portofoleve ne numer dhe madhesi. Rezultat i kesaj zgjedhjeje jane raportet e admirueshme, krahasuar me shoqerite e tjera, midis sigurimeve te detyrueshme dhe atyre vullnetare.
Por ka edhe strategji qe kane efekt negativ ne treg sic eshte ajo e penetrimit ne treg e shoqerive te reja jo me cilesi sherbimi,por me prim te ulet,gje e cila perben shkelje ligjore dhe krijon anomali ne treg.Kjo ka ndodhur ne ndonje rast dhe nderhyrja efeicente e autoritetit,ka cuar drejt normalizimit te situates.
Ky rrezik,i cili vazhdon te jete prezent,duke u ricikluar here pas here, demton imazhin e tregut te sigurimeve.Duhet theksuar se ky eshte nje nga precedentet e tregut shqiptar.Ne se krahasojme per shembull penalitet e dhena nga autoriteti i supervizionit te sigurimeve te Italise ISVAP per vitin 2002 rezulton se ne mbi njezet raste ato kishin ndeshkuar shoqerite per rritje te tarifes,dhe jo e kunderta.Po te ne? Penalitetet jane per ulje te tarifes. Paradoksale.

Per mendimin tim nuk perben problem shqetesues fakti qe tregu shqiptar i sigurimeve eshte kryesisht motorik.(ne Kosove eshte teresisht motorik)Rendesi ka qe ne ato portofole qe ushtrojne aktivitet shoqerite te permbushin me korrektese pergjegjesite e marra persiper ndaj klientit.Nje shoqeri sigurimesh mund te profilizohet edhe per nje portofol te vetem.
Fakti i mesiperm perben detyrim per komisionin mbikqyres qe te gjej mekanizmat per te nxitur zhvillimin e tregut ne drejtime te tjera.
Keshtu per vitin 2002 nje nga objektivat per KMS ishte nxitja e sektorit te jetes dhe permiresimi i raportit midis sigurimeve vullnetare dhe atyre te detyrueshme.
Ne funksion te objektivit te pare u hartua shtesa e rregullores per licensimin e shoqerive me kapitullin e jetes,krahas rregullimeve te tjera,duke rritur ne kete menyre kerkesat per shoqerite qe deshirojne te operojne ne fushen e sigurimeve si nje treg delikat dhe serioz.
Ketu mbaron detyra e autoritetit dhe fillojne detyrimet e aplikanteve qe kerkojne te ushtrojne aktivitet ne kete fushe ,te cilet nuk kane munguar, per te plotesuar kushtet e kerkuara dhe autoriteti nuk duhet te paraqes pengesa artificiale ndaj tyre.
Ne kete fushe ka patur edhe tendenca per hyrje pirate ne tregun shqiptar te sigurimit te jetes,ndaj te cilave eshte nderhyre ne kohen e duhur.Rreziqe te tilla jane gjithmone prezent.Keto ndodhin edhe ne vende te zhvilluara.P.sh ne Itali per Vitin 2002 kishte 10 penalitete dhe komunikata shtypi,ndaj nderhyrjeve te tilla pirate.Ketu tek ne lypset nje vigjilence e larte , sepse imazhi i piramidave dhe efekteve te tyre rrenuese jane ende te fresketa per publikun shqiptar.
Kjo eshte e rendesishme sepse akoma nuk kemi nje shoqeri te mirefillte jete, duke e lene ate nje sektor te pazhvilluar,monopol te INSIG ne saj te nje neni tranzitor te ligjit 8081,monopol te cilin ai e humbet porsa te licensohet shoqeria e pare e jetes.
Ky eshte nje shembull me shume se monopolet nuk sjellin zhvillim.Per mendimin tim ne kushtet e mungeses se konkurrences ato nuk ndihmojne as ato shoqeri qe i zoterojne keto monopole.Pra kthehen ne nje vegjetim.
Shembull shume i mire dhe i fresket antimonopol eshte liberalizimi i kartonit jeshil,deri ne tetor 2001 ishte monopol vetem i shoqerise INSIG. Aktualisht ky karton disponohet edhe nga shoqerite SIGAL dhe SIGMA, shoqeri serioze qe plotesojne kushtet per nje gje te tille dhe garantojne mbulimin me risigurim te pergjegjesive te marra persiper,te cilat ne total zoterojne nje peshe te rendesishme te tregut shqiptar te sigurimeve. Uroj qe shume shpejt keto kushte t’i plotesojne edhe shoqerite e tjera.
Me kete rast del e nevojeshme edhe permendja e nje aktori te rendesishem ne tregun e sigurimeve qe eshte Byroja Shqiptare e Sigurimeve.
Nuk duhet mohuar as fakti se mos zhvillimi i ketij sektori eshte i lidhur edhe me vet kulturen e popullates per sigurimet ne teresi,e cila duhet pranuar qe le shume per te deshiruar.
Pikerisht kjo eshte edhe nje nga momentet kur kerkohet kontributi i autoritetit dhe institucioneve te tjera,por edhe korrektesa e shoqerise qe kryen kete sherbim ndaj asaj pak klientele,si faktor determinant qe e rrit kete sektor. Nuk e di nese ato qe punojne ne kete sektor jane apo jo vet te siguruar duke dhene ne kete menyre nje kontribut promovues per dobine e te qenit i siguruar perballe rreziqeve te mundeshme qe kercenojne jeten e cdo individi.
Ne drejtim te edukimit te popullates me kulturen sigurative puna e autoritetit mbikqyres eshte ne hapat fillestare,duke u mjaftuar vetem me botime te raporteve statistikore mbi tregun e sigurimeve.Kete raporte tashme hartohen edhe ne periudha me afat shkurtera duke dhene informacion me te fresket mbi publikun e interesuar per kete sektor. Tani ka ardhur momenti qe keto raporte te pasurohen me element me analitik dhe tregues esencial dhe profesional.Autoriteti mbikqyres tashme i ka kapacitetet e nevojeshme per ta bere nje gje te tille.
Kontribut ne informimin e publikut,ndonese ne menyre modeste kane dhene gazeta te tilla si Dita,gazeta Tema,Gazeta Shqiptare,gazeta Koha Jone, revista Monitor dhe se fundi edhe gazeta “Ekonomia”.
Gjithashtu shoqerite nga ana e tyre jane prezente ne vemendjen e publikut me marketingun e tyre te fuqishem.Autoriteti Mbikqyres eshte bere me i dukshem nga institucionet dhe publiku dhe tashme i mbetet qe te gjej mekanizma te tjera efikas per tu bere sigurimet me te prekeshme,me te dobishme per kete publik.
Per hire te te vertetes duhet pranuar se tregu i sigurimeve ka arritje. Vet shifrat flasin per kete,megjithese ato jane modeste.
Per institucione dhe individ me te interesuar per nje informacion me te plote sherbejne botimet e plota te KMS
Ne sektorin e sigurimeve si ne te gjithe ekonomine shqiptare ka informalitet,fiktivitet ne raportime apo edhe raste te policave fallco.
Per te ndryshuar nje situate te tille hapat nuk kane munguar.
Puna e autoritetit per te permiresuar dokumentat e raportimit pra rrjedhimisht persosja e kontrollit dokumentar ka cuar ne hartimin dhe miratimin e akteve te tilla nenligjore si Udhezime”Per permiresimin e dokumentave te llogaridhenies vjetore” ,Urdhrat “Per emetimin e perqendruar te policave te sigurimit TPL”si dhe ”Per emetimin e shenjave dalluese”,Urdherat e KMS per administraimin e shitjeve dhe ai per permiresimin e procedurave te trajtimit te demeve,te cilat kane synuar ngushtimin maksimal te hapesirave per nje fenomen te tille.
Per rritjen e nivelit profesional,besueshmerise dhe pergjegjshmerise se personelit qe ofron,negocion dhe nenshkruan kontrata me klientin nje pune e mire nen konsulncen e IFC u be per hartimin dhe miratimin e VKM Nr470, per kushte e paisjes me autorizim te ndermjetesve ne sigurime,i cili disiplinon nje kategori te rendesishme qe vepron ne treg ate te ndermjetesave,veprimtaria e te cileve me kete akt kanalizohet plotesisht ne rruge ligjore.
Te gjitha keto akte kane ne themel te tyre pervojen bashkekohore, standartet e IAISit(Organizata nderkombetare e autoriteteve te mbikqyrjes ne sigurime) si dhe pervojen dhe kushtet tona konkrete si dhe perputhjen me legjislacionin shqiptar prej nga burojne keto akte.
Krahas permiresimit te dokumentave te raportimit nje rol te rendesishem ka luajtur ndryshimi i mentalitetit te punes nga ana e vet autoritetit mbikqyres.Forcimi i bashkepunimit me institucione qe kane lidhje direkte apo indirekte me tregun e sigurimeve si dhe shkembimi i iformacionit me to kane ndihmuar shume ne kete drejtim.Komisioni i Mbikqyrjes se Sigurimeve ka patur maredhenie shume te mira bashkepunimi me Drejtorine e Pergjitheshme te Tatimeve,maredhenie keto te sanksionuara ne nje mareveshje ndermjet tyre.Kryqezimi i te dhenave te tilla si volumi i primeve te raportuara,te dhenat shkresore mbi TVSH e derdhur nga cdo shoqeri apo ballafaqimi i bilanceve te raportuara,midis organeve tatimore, KMS si dhe Byrose Shqiptare te Sigurimeve kane ndihmuar ne permiresimin e cilesise se kontrollit dokumentar.
Ndersa ne keto hallka ka perputhshmeri nuk rezulton e njejta gje me ballafaqimin e te dhenave me Drejtorine e Pergjitheshme te Shfrytezimit te Automjeteve,me INSTATin,me Ministrine e Rendit.Nga krahasimi i informacionit te vjel zyrtarisht prej tyre,me te dhenat qe disponon KMS rezulton se ka informalitet ne kete sektor.Pra ose fiktivitet ne raportim ,ose mos shfrytezim te tregut.ose qarkullim te policave fallco.Numri i pergjithshem i mjeteve ,krahsuar me numrin e mjeteve te siguruar ,te con ne konkluzionin se minimalisht mos shfrytezimi i tregut, fiktiviteti ose fallcot kapin 40% te volumit te tregut.Urdheri i KMS qe detyron shoqerite te raportojne ne menyre analitike shitjet e policeve TPL dhe krahasimi me te dhenat qe raportohen ne Byrone Shqiptare te Sigurimeve,con ne minimizimin e ketij fenomeni,duke mbrojtur automatikisht interesat e policembajtesit.Po ashtu dhe nxjerrja e Urdherave Nr 1 dhe Nr 2 te KMS,per administrimin e shitjeve dhe procedurat e trajtimit te demeve te cilet detyrojne kanalizimin e levizjes se mjeteve monetare ne rruge bankare.Pra bashkepunimi nderinstitucional eshte nje nga faktoret qe ndihmon shume ne uljen e informalitetit ne sigurime.
Per vitin 2002 nderthurrja e ketyre masave coi ne rritje te volumit te primeve me 37% kundrejt vitit 2001.Ne kete rritje pervec influences se rritjes se primit rol te madh ka edhe shfrytezimi me i mire i tregut.Megjithate ne kete drejtim ka ende shume rezerva.Pesha e sigurimeve 2,6% e aseteve financiare duhet te ndryshoje ne rritje.
Mbi bazen e kesaj pune viti 2003 i kishte te gjitha shanset qe puna te fillohej ne kushte shume here me te mira.
Nga ky komunikim nderinstitucional nje tjeter konkluzion eshte se procedurate trajtimit te demeve duhen permiresuar sidomos ne drejtim te respektimit te tyre.Nese krahasojme numrin e aksidenteve,sipas te dhenave te Ministrise se Rendit apo INSTAT me pagesat e demeve vihet re se ka nje mosperputhje.Ndergjegjesimi i policembajtesve per te drejtat e tyre eshte shume i rendesishem.Vete shoqerite nese do te tregoheshin me shume vizionare se sa pragmatiste do te ndihmonin shume ne kete drejtim.Fakti qe asnje dem nuk paguhet me vendim gjyqesore tregon se policembajtesit nuk paraqesin pretendime,pasi kultura e tyre le shume per te deshiruar.Kjo eshte shume e theksuar sidomos per demet shendetesore.Ketu duhet te konsistoje puna e autoritetit.
Tek ne vazhdon ende mentaliteti qe sigurimet nuk shihen si nevoje,por si nje detyrim.Mbajtesit e automjeteve e marrin policen e sigurimit me shume per faktin se do t’ia kerkoj polici ne rruge sesa si nje mburoje per vete.Ai rralle mendon se eshte ai i interesuari i pare per te patur nje mbulese ne rast te ndodhjes se nje demi.
Per kete aresye eshte shume e nevojeshme qe prane autoritetit mbikqyres te vendoset institucioni i Ombusmanit.Ky eshte parashikuar prej nesh dhe patjeter qe do te jap nje impakt pozitiv ne drejtim te sensibilizimit te popullates ndaj nevojes se te qenit i siguruar.
Permbytjet e vjeshtes se kaluar e treguan qarte kete nevoje.Nga informacioni i vjele prej KMS rezultoi se shume pak ishin ata qe e kishin nje mbulese ndaj rrezikut te permbytjes.Demet tashme dihet qe ishin te konsiderueshme.
Konsiderimi i pervojes se tregjeve te medhenj ka rol kyc,por edhe shmangia nga pervojat negative gjithashtu. Filozofia e punes duhet te jete se edhe tregjet e vegjel prishin tregun global te sigurimeve. Sektori i sigurimeve eshte shume i ekspozuar ndaj mashtrimeve.Tregje te vegjel te parregulluar mund te behen streheza per fenomene te tilla.Prandaj edhe organizata e IAIS por edhe te tjera rajonale investohen shume ne kete proces.Pas 11 shtatorit edhe qeveria amerikane ka ndermare shume programe per fuqizimin e sektorit te sigurimeve.Ne kete linje eshte edhe programi i saj qe perfshin vendet e europes juglindore.
Perafrimi i legjislacionit tone me ate bashkekohore dhe direktiven europiane,ku ne deshirojme te aderojme eshte rruga e duhur.
Politikat sektoriale,pra edhe ajo e sektorit te sigurimeve jane nga ato fusha qe kane ndihmuar dhe do te ndihmojne edhe ne te ardhmen integrimin europian.
Po c’ndodh sot?.......
Une mendoj se ne procesin e ristrukturimit te ketij sektori ka disa shmangie nga principet themelore te IASIit si dhe filozofia e parashikuar ne mareveshjen me Banken Boterore.
Kjo per mendimin tim shprehet ne menyren se si i nderton maredheniet me komisionin vet Ministria e Financave,te cilat duhet te jene maredhenie komunikimi apo shkembimi informacioni brenda hapesirave ligjore. Ato nuk jane dhe nuk duhet te jene maredhenie varesie. Kjo ne kundershtim me objektivat e KMS dhe institucioneve qe e asistojne ate i ze frymen pavaresise se ketij institucioni.
Nje nevoje e kohes eshte permiresimi i ligjit shqiptar te sigurimeve. Per kete ne vitin 2001-2002 u punua nga KMS per permiresimin e tij.
Nga ballafaqimi me legjislacionin bashkekohore rezulton se ligji yne ne pergjithesi mund te quhet i mire por jo i plote.Ai ka disa avantazhe qe sot duan t’i implementojne edhe vende me legjislacion te perparuar(eshte shfrytezuar avantazhi i atij qe vjen pas).Por njekohesisht ai eshte i manget sepse nuk u jep pergjigje disa problemeve qe lindin gjate zbatimit te tij.Kjo per faktin se duke munguar eksperienca konkrete gjate hartimit te tij nuk eshte kryer nje pershtatje e modelit te ofruar me realitetin tone.
Thelbi i ligjit te sigurimeve eshte modeli franko-gjerman.
Edhe permiresimet qe ju bene atij ne vitin 2002 ruajne te njejtin thelb . Ato kane per baze ligjin e Luxsembyrgut,i cili gjithashtu mbeshtetet ne modelin franko-gjerman,por me avantazhin se ka te implementuar edhe elementet e direktives europiane te sigurimeve.
Per hartimin e draftit te ndryshimeve te ligjit eshte punuar 1 vit e gjysem nen konsulencen e IFC,nen drejtimin e nje drejtueseje te autoritetit te mbikqyrjes se Frances znj.Katerin Lezon sot drejtuese e rendesishme e IAISit, anetare e sekretariatit. Drafti i miratuar nga KMS eshte konsultuar edhe , nga eksperti shume i mirenjohur i Bankes Boterore z,Rod Lester dhe eshte konsideruar i mire. Ky draft qysh prej 23 janarit te vitit 2002 fle ne sirtaret e Ministrise se Financave.
Ndoshta ai nuk ra ne doren e duhur,ndoshta mungojne kapacitetet per ta bere nje gje te tille. Gjithesesi nuk eshte e tolerueshme kjo zvarritje. Do te ishte shume here me keq nese ky frenim eshte i qellimshem.
Ka individe ne administraten shqiptare qe me shume deshirojne te disponojne te drejta se sa te zgjidhin probleme.
Sensibilizimi nga ana e komisionit nuk ka munguar ne te gjitha nivelet. Rezultati-heshtje. Argumentet e perdorura nje absurditet.
Eshte humbur nje vit e gjysem kohe. Nuk duhet humbur me. Kjo do ta rriste shume efektivitetin e mbikqyrjes
Ministria e Financave duhet te kryej vetem ato detyrime qe i obligon ligji. Ministria e Financave nuk mund t’i mbivendoset komisionit.drejtoria e mbikqyrjes prane kesaj ministria nuk mund te jete autoritet epror per KMS. Kete nuk mund te bej as vet Ministri i Financave, per sa kohe kjo nuk rregullohet me ligj, te cilen gjithashtu ne se realizohet, personalisht e konsideroj te gabuar.
Cdo gje realizohet me nje autoritet ligjor kompetente, te pavarur dhe me staf te afte profesionalisht.
Me kete qellim me programe te vecanta eshte punuar fort per rritjen e kapacitetit institucional dhe profesional te KMS. Kjo eshte nje rruge e gjate, por hapat e hedhur jane ne drejtimin e duhur. Keto programe si dhe anetaresia e IAIS-it kane dhene frytet e tyre.
Pas asistimit nga IFC programi me serioz eshte mareveshja me Banken Boterore,e cila ka ne themel te saj rritjen e kapacitetit institucional dhe profesional te KMS dhe mbi te gjitha rritjen e pavaresise operacionale dhe buxhetore te KMS,permiresimin e legjislacionit si dhe rritjen e aftesise se stafit te KMS dhe vet KMS.
Ne kete kuader eshte edhe parashikimi i pranise se keshilltarit te Bankes Boterore prane komisionit i cili u be e mundur te atashohej prane KMS vetem ne Shkurt 2003 nga parashikimi per prill 2002.
Meqe kam marre pjese ne procedurat e perzgjedhjes se tij gjej rastin t’i uroj pune te mbare.Une besoj ne suksesin e tij.
Pavaresisht se administrimi i kasaj kontrate,ne kuptimin financiar kryhet nga Ministria e Financave meqe ka edhe sektor te tjere financiare qe perfshihen ne te njejten kontrate,pikat e kontrates per pjesen e KMS ,nevojat qe do te plotesonte kjo kontrate per llogari te saj si dhe termat e references se keshilltarit jane pergatitur teresisht ne negocim te drejteperdrejte te KMS me misionin e B.B.dhe ekspertet e saj.Ne te u perfshin gjith rekomandimet e tyre dhe u konsideruan te gjitha kerkesat tona.
Fakti qe ministria ka detyrimin e administrimit te kesaj kontrate nga pikpamja financiare,nuk perligj asnje pozicion tjeter te kesaj ministrie vec atij te percaktuar ne ligj.
Ne se duam te kemi treg te konsoliduar,sigurisht duhet te kemi nje autoritet te fuqishem,te afte dhe jo abuziv,i pavarur,jasht cdo tutele apo trusnie te rastit,sepse qeverite tek ne nderohen shpesh dhe keto lloj institucionesh nuk duhet te ndjekin te njejten ndryshueshmeri.Kjo vlen per ate qe vjen pas.
Natyrisht edhe autoriteti duhet te jete i kontrollueshem,por sipas ligjit vetem nga ata qe e kane kompetence.Ne te kundert na mbetet te mos trashegojme asgje.
Bindja ime eshte qe nuk duhet cenuar ne asnje menyre integriteti i enteve regullatore sepse automatikisht fuqite e tyre minimizohen, sidomos ne kushtet tona.
Ky eshte kushti baze qe keto institucione te funksionojne normalisht dhe me efektivetet. Mungesa e stabilitetit te stafit i cili trajnohet dhe fiton pervoje, mosgarantimi i vazhdimesise se punes se tij eshte nje difekt i madh dhe shperdorim i kapaciteteve njerezore i cili eshte i demshem sidomos ne sektore te tille ku edhe pervoja mungon. Per mendimin tim ne asnje moment nuk duhet harruar se kualifikimi i rregullatorit te sigurimeve dhe personelit te shoqerive te sigurimit jane shume te ndryshem. Natyrisht qe personeli qe vjen nga keto shoqeri mund te jene me te pelqyeshem ne raport me te tjeret por ne asnje menyre nuk zvendesojne njera tjetren, por thjesht jane komplementar.
Nuk duhet nxituar por as nuk duhet te qendrojme ne vend .Ndyshimet ne ligjin e sigurimeve duhet t,i nenshtrohen nje debati te gjere dhe profesional.
Mendimi im eshte se nuk duhet te shmangemi nga thelbi i ligjit tone te sigurimeve.
Te mos hartojme nje ligj ne funsksion te individeve por te tregut dhe procesit te zhvillimit te tij.
Punet e sigurimeve nuk behen ne kembe sepse jemi ne fazen kur hidhen te hapa te rendesishme per tregun e sigurimeve. Ne kete faze duhet shmangur dilentantizmi dhe duhet vleresuar profesionalizmi.
Trashegimia dhe ruajtja e vlerave eshte e rendesishme. Jo cdo gje fillon nga e para. Procesi duhet te jete realisht permiresues duke mohuar praktikat e gabuara dhe pohur pervojat pozitive nga pervoja 5-vjecare e veprimtarise se autoritetit mbikqyres. Nuk mund te punohet asnjehere me parimin: ‘dielli lindi kur linda une’.
Per ceshtjen e ligjit te sigurimeve dhe statusin e KMS rezervoje te drejten qe meqenese jane probleme shume te rendesishme te jap opinionin tim ne nje shkrim te vecante. Per kete pike paraprakisht deshiroj te nenvizoj faktin se statusi i KMS, eshte nje nga pikat me te forta te termave te references se punes se keshilltarit te B.Boterore me KMS. Ne perputhje me nje nga drejtimet qe ka ligji yne i sigurimeve,ai duhet te ndjeke nje nga modelet e njohura dhe te provuara.Boll kemi ecur ne rruge te pashkelura.Kjo persa i perket hartimit te statusit.Kurse per zhvillimin e tij ,paraprakisht duhen bere rregullimet perkatese ligjore apo nen ligjore. Cdo zgjidhje tjeter eshte antiligjore.
Pergezoj paraprakisht gazeten “Koha Jone”.Kete shkrim po ja drejtoj kesaj gazete per dy aresye:
E para:Si nje lexuese e rregullt e gazetes “Koha Jone”ne anketen e saj mbi ate se cfare i mungon shkrimeve te kesaj gazete dhe qe duhet te permiresohet ne te ardhmen, une kam votuar ne favor te nje rubrike te analizes ekonomike dhe propozimin tim deshiroja ta konkretizoja me nje kontribut teper modest.
Se dyti:Deshiroj qe ky shkrim te krijoj per lexuesin nje tabllo te pergjitheshme dhe te thjeshte mbi sigurimet.Kjo mund te jete pararendese e nje cikli shkrimesh per problematika te vecanta te sigurimeve.

Luiza Hoxhaj.
Ish-kryetare e KMS
Mars 2002

giovedì 21 maggio 2009

Trajtimi i situatave katastrofike nëpërmjet mjeteve të sigurimit

Herë pas here në diskutimet, prononcimet apo shkrimet mbi sigurimet, që gradualisht me rritjen e këtij sektori po zenë gjithashtu një hapësirë në rritje, trajtohen probleme të madhësisë së tregut, faktorët dhe rrugët, që cojnë në rritjen e këtij tregu, kulturën e popullatës në këtë fushë, pengesat dhe vështirësitë që hasen në rrugën për konsolidimin e këtij sektori etj. Konsumi për frymë i produkteve të sigurimit është rreth 10$ për frymë, (tregu i sigurimeve në Shqipëri kap afërsisht vlerën 30 milion$).
Në këto kushte shtrohet për diskutim gjetja e faktorëve që do të conin në rritjen e këtij tregu. Krahas sensibilizimit dhe rritjes së punës për edukimin e popullatës me kulturë sigurative diskutohet si një rrugë e mundëshme rritja e grupeve shoqërore apo profesionale, që i nënshtrohen sigurimit të detyrueshëm. Une do të ndalesha në rastin e trajtimit të situatave katastrofike nëpërmjet mjeteve të sigurimit si dhe mundësitë që ekzistojnë për të aplikuar në këtë rast sigurimin e detyrueshëm.

Nëse përfaqesuesit e shoqërive të sigurimit e shohin këtë aplikim, nga rritja e volumit të veprimeve e për rrjedhojë të rritjes së fitimit të tyre, unë do të jap mendimin tim duke e parë nga një tjetër këndëvështrim.

Së pari: nevoja e zgjidhjes së situatave të katastrofave për popullatën;

Së dyti: lehtësimi i barrës së qeverisë në përballimin e sukseshem të situatave katastrofike.

Problemi i trajtimit të situatave katastrofike nëpërmjet mjeteve të programeve të sigurimit në botë është një situatë shumë e zakonëshme. Ashtu sic dihet synimi i skemës së sigurimit në këtë rast konsiston në pasjen e një numri te madh njerëzish kontribues, të cilët në total do të kenë një numër relativisht të vogël pretendimesh. Duke patur rastin ku cdo person kontribuon në grupin apo fondin e premiumeve, do të ketë fonde të mjaftueshme, që mundësojne rimbursimin e numrit të vogël të njerëzve që janë pa fat dhe kanë humbje. Në këtë mënyrë ne shpërndajmë riskun

Potenciali i humbjeve të mëdha i përqëndruar tek pak persona zvendësohet me mundësinë apo sigurinë e një humbjeje të shumë të vogël(premium) për një numër të madh njerëzish. Kur mendojmë për sigurimin e makinave ose sigurimin e shtëpive kemi situatë të sigurimit klasik, sepse mund të jemi shumë të sigurt që në rrjedhën normale të ngjarjeve, relativisht pak shoferë do të kenë aksidente dhe pak shtëpi do të dëmtohen. Gjithashtu ne nuk e dimë se cilët shoferë ose shtëpi do të dëmtohen. Kështu që gjithëseicili ka pak a shumë mundësi të barabarta humbjeje dhe është i motivuar të blejë sigurimin për mbrojtje. Por në rastin e sigurimit nga katastrofa situata është ndryshe. Duke folur në përgjithësi humbjet janë shumë të ralla. Kështu që njerëzit nuk janë të prirur të mendojnë se kanë nevojë për sigurim.

Fatkeqësisht kur ndodhin humbjet ato tentojnë të jenë jashtëzakonisht të rënda dhe me një shpërndarje të gjerë. Mandej në mënyrë tipike njerëzit i drejtohen qeverisë për asistencë dhe kjo mund të vendosë një barrë shumë të rëndë mbi financat e qeverisë. Një fenomen tjetër që shpesh në sigurimin nga katastrofat është ai që quhet zgjedhje e kundërt (Adverse selection). Marrim për shembull sigurimin nga përmbytjet. Njerezit qe jetojne prane brigjeve të lumit do të vuajnë gjithnjë dëme nga lumi që del nga shtrati. Por njerëzit që jetojnë në zona më të larta nga brigjet e lumit e dinë se ata nuk do të vuajnë nga humbjet kur shpërthen lumi.

Pra njerëzit e vetëm që do ta blejnë mbulimin janë ata që do të pësonin humbjet dhe ata që nuk do të pësonin humbje nuk do ta blenin sigurimin. Pa nuk jemi në rastin tipik të situatës për sigurim, kur ka një numër të madh njerëzish dhe vetëm pak prej të cilëve do të vuajnë një humbje.

Sigurimi nga tërmeti rast i ngjashëm.
Shohim një situatë të ngjashme në rastin e sigurimit nga tërmeti. Brenda një vendi mund të ketë disa rajone që janë zonat me aktivitet të lartë sizmik dhe disa rajone që nuk janë në këto zona. Njerëzit që jetojnë në rajonet me aktivitet të lartë sizmik duan sigurimin nga tërmeti dhe ata që jetojnë në`zonat e tjera do të priren të mos e blejnë sigurimin. Gjithashtu edhe brenda zonës me intensitet të lartë sizmik ne e dimë se disa tipe strukturash janë shumë më të rrezikuara për t’u prishur se sa të tjerat, kështu që do të shohim se njerëzit që do të duan të blejnë mbulimin janë ata me riskun shumë më të lartë: ata që kanë strukturat me risk të lartë shembjeje të vendosura në zonat me aktivitet të lartë sizmik.

Një mënyrë për t’u ardhur rrotull këtyre problemeve është të merret një rajon mjaftueshmërisht i madh në mënyrë që të kemi nje miks të zonave me risk. Pas kësaj bëhet mbulimi i detyrueshëm. Kjo bën të mundur, që të kemi një fond premiumesh që do të jenë të mjaftueshëm për të mbuluar shumën e pritëshme të pretendimeve, dhe gjithashtu nuk do të kemi”kundër zgjedhje”(antiselektion). Në këtë rast disa mund të argumentojnë se po detyrohen njerëzit me risk të ulët të subvencionojnë ata me risk të lartë. Në të vërtetë kjo është ekzaktësisht ajo që po ndodh në këtë rast, por shumë qeveri përdorin arsyetimin se nga perspektiva e politkës publike me të vërtetë nuk ka zgjidhje tjetër vec të ndiqet kjo metode.

Në këtë rast mund të ndiqet modeli i Turqisë për mbulimin e detyrueshëm nga tërmeti. Sipas këtij modeli të gjitha ndërtesat duhet të mbulohen dhe që të gjithë paguajnë një tarifë bazë (premium), bazuar në disa tregues, sic janë sipërfaqja e dyshemesë ose vlera e caktuar e tregut, ose disa përllogaritje të tjera për shumën e dëmeve që mund të pësojnë në rastin e një tërmeti.

Fonde për të mbuluar dëmet e një tërmeti, ose rasti tjetër katastrofe
Ideja është të ngrihet një grumbull fondesh të mjaftueshme për të mbuluar dëmet nga një tërmet i mundshëm në atë shtet (Turqi), kjo vlen si model për cdo shtet tjetër në botë dhe për cdo rast katastrofe sic mund të jenë edhe zjarret apo përmbytjet. Ne fakt nuk është e mundur që të sigurosh fonde të mjaftueshme në një vit apo qoftë edhe në disa vjet. Por Banka boterore dhe disa agjensi ndërkombëtare kanë dhënë kredi për fondin dhe kjo kredi do të shlyhet me rritjen e fondit në mundësi nga marrja e tarifave.

Në këtë rast qëllimi është që ata të mund të kalojnë pjesë të këtij fondi në tregjet ndërkombëtare të risigurimit, kështu që risku me se fundi fillon të rishperndahet në vende të ndryshme në vend që të ngelet vetëm mbi pronarët e ndërtesave në Turqi. Natyrisht do të ishte shumë e rëndësishme vënia në përdorim e skemës, për t’u siguruar që gjithëseicili paguan premiumin e kërkuar dhe që paratë mandej investohen dhe janë të vlefshme për pagesat e pretendimeve. Në cdo skemë të kësaj natyre është gjithnjë shumë e rëndësishme të bëhet gjithëshka e mundur për të zvogëluar mundësinë e humbjes.

Nga Luiza Hoxhaj

Ish kryetare e KMS (Komisioni i Mbikqyrjes se Sigurimeve)

Ky shkrim është botuar në gazetën Koha Jone rubrika sociale, fq 15, dt 01.11.2003

mercoledì 20 maggio 2009

NEVOJA PËR MBULESË

 Njohja me njoftimin e agjensisë Routers se viti në vazhdim do të jetë një vit i shoqëruar nga zjarret apo përmbytjet, situate kjo e cila do të karakterizojë edhe vendin tonë, më obligoi t'i rikthehesha temës së sigurimeve dhe mbrojtjes ndaj katastrofave. Nisur nga fakti se përgatitjet për përballimin e kësaj situate po bëhen vetëm nga sektori i emergjencave, duke vleresuar mendimin tim por edhe praktikat botërore se këto situata përballohen jo vetëm shtetërisht por edhe nga vete popullatat, duke përdorur për këtë qëllim skemat e sigurimit, të cilat mund të jenë tërësisht private por edhe mikse, pra pjesërisht me financime shtetërore. Kjo situate kërkon një angazhim jo vetem te sektorit të emergjencës civile por edhe atë të Autoritetit të Mbikqyrjes së Sigurimeve. Në funksion të këtij argumenti po risjell në vemendje një shkrim për këtë temë, shkrim ky i botuar në 19 Qershor 2003 në gazetën Koha Jone, në rubrikën sociale, fq 14 me titull:

Nevoja për mbulesë

Ngjarja e një jave më parë në Kucovë më detyroi t’i kthehesha edhe një here temës së sigurimeve. Nje investim serioz, shume i bukur në pak minuta shnderohet në asgjë. Vlera ishte e konsiderueshme rreth 18.000.000 leke. Ndërsa bashkisë së vogël të Kucovës iu pakësua një bukuri, qytetarët e Kucovës kanë tashmë një ambjent çlodhës dhe argëtues më pak, por që gjithësesi do të kërkojnë alternative të tjera. Ata që nuk gjejnë ngushëllim janë pronarët e tij tashmë të shndruar në ish-pronare.

A do të munden valle ata të rikuperojnë humbjen? Ndoshta ata nuk e kishin menduar këtë ditë. C’rëndësi kanë shkaqet, rezultati është i njëjte: mund dhe djersë e djegur.

Sapo u njoftova për ngjarjen pyetja e parë që bëra ishte: A ishte i siguruar? Përgjigjia ishte negative. Do të kënaqesha shumë në se kjo do të ishte një përgjigje e gabuar. Por mjerisht është e vërtetë. Sa pak e ndan rrënimin nga mbijetesa ekonomike. Vetëm pak kujdes. Nëse je i siguruar apo jo te çon në dy rezultate krejt të ndryshme: Humbje në të parën, rikuperim të humbjes në të dytën. Ngjarje të tilla janë si këmbana për këdo. Ato të thonë: Sigurohu! Siguro jeten , pasurine, gjithëshka! Ky është shpëtimi.

Por, a veprojnë të gjithë kështu?
Fatekeqësisht në shumicë përgjigjia është ende jo. Nuk duhet mohuar fakti se kultura e populatës për sigurimet në tërësi le shumë për të dëshiruar. Zhvillimi i këtij sektori lidhet në mënyrë të drejtëpërdrejtë me këtë kulture. Tek ne vazhdon akoma mentaliteti që sigurimet nuk shihen si nevojë, por si një detyrim. Mbajtësit e automjeteve për shembull e marrin policën e sigurimit më shumë për shkak se e kërkon polici në rrugë se sa si një mburojë ndaj risqeve. Ata pak mendojnë se jenë të interesuarit e parë për të pasur këtë mbulesë në rast të ndodhjes se një dëmi. Vete raporti sigurime të detyrueshme, sigurime vullnetare e tregon qartë mungesën e kulturës sigurative. Pavarësisht se herë pas here ngjarje te tilla e sjellin nevojën e blerjes së një mbulese të tillë ndaj risqeve, reagimi vazhdon të jetë i njejtë. Përmbytjet e vjeshtës së kaluar e treguan qartë këtë nevojë nga njëra anë dhe mungesën e kulturës sigurative nga ana tjetër. Nga informacionet e vjela në atë periudhë nga Komisioni i Mbikqyrjes së Sigurimeve rezultoi se nga të dëmtuarit nga katastrofa natyrore shumë pak ishin ata që e kishin një mbulese ndaj rrezikut të përmbytjes. Dëmet tashmë dihen që ishin të konsiderueshme. Por në mentalitet përsëri nuk ka ndryshuar ndonjë gjë e madhe. Rreziqet mund të përsëriten c’duhet bere?

Pergjigjia eshte e thjeshte : Sigurohu!

Sigurohu, jo reklame për shoqëritë e sigurimit.
Kjo nuk është reklamë për shoqëritë e sigurimit, por një mundësi e mirë e shmangies së humbjes prej gjithëseicilit dhe një kontribut modest për të sjellë në vëmendjen e seicilit faktin se ka një rrugë për të kompensuar humbjet në rast të ndodhjes së një dëmi të caktuar.

Një arësye tjetër që na forcon bindjen se sigurimet nuk shihen si nevojë janë procedurat e trajtimit të dëmeve, të cilat duhet të përmirësohen sidomos në drejtim të respektimit të tyre.

Në se krahasojmë numrin e aksidenteve, sipas të dhënave të Ministrisë së rendit apo INSTAT, me numrin e rasteve të pagesës së dëmeve rezulton një mosperputhje. Vetë shoqëritë e sigurimeve nëse do të tregoheshin më shumë vizionare se sa pragmatiste do të ndihmonin shumë në këtë drejtim, duke berë të zbatueshme filozofinë  e sigurimeve “te paguash demet”, sepse ky ne fund të fundit ky ështe edhe vet qëllimi i ndërtimit të skemës. Fakti që asnjë dëm nuk paguhet me vendim gjyqësor tregon se policëmbajtësit nuk paraqesin pretendime, për shkak të argumentit të përdorur që kultura e sigurimeve lë shumë për të dëshiruar. Kjo është shumë e theksuar , sidomos për dëmet shëndetësore. Në shumë raste kjo ndodh, sepse të dëmtuarit nuk njohin të drejtat e tyre.

Ndërgjegjësimi i policëmbajtësve për të drejtat e tyre është i rëndësishëm. Këtu duhet të insistoje midis të tjerash puna e autoritetit mbikqyrës.

Për këtë arsye është shumë e nevojëshme që pranë autoriteit

domenica 17 maggio 2009

Bota po ndryshon. Shqiperia duhet te bej pjesen e saj

Bota po ndryshon me shpejtesi te madhe. Shqiperia duhet te bej pjesen e saj

Rritja ekonomike nuk eshte nje koncept abstrakt. Ajo duhet te perfshije te gjitha dimensionet e mireqenies dhe mbi te gjitha ate te lirise reale , e cila i lejon kujdo, pavaresisht nga origjina e tij te gjej ate qe eshte me e pershtateshme per te, te rrisi njohurite e tij, kapacitetin professional, burimet e veta dhe te familjes se tij, per te patur sukses dhe trasmetuar brez pas brezi dije dhe vlera.
Nga ana e saj rritja ekonomike merr force nga kjo liri dhe nga te gjitha inisiativat , qe ajo ben te mundura.
Rritja e produktit te brendeshem bruto(PBB), nuk perkthehet automatikisht ne zhvillim. Rasti i Shqiperise e demostron qarte kete. Edhe pse ka sot rritje te PBB, ajo eshte nje nivel rritjeje dy here me i ulet ne krahasim me periudhen paraardhese, dhe shume me i ulet nga ajo qe eshte e nevojeshme per te injektuar zhvillim. Artikujt me tituj butaforik: Shqiperia ne krye te Europes per rritjen ekonomike, nuk ndryshojne asgje vecse na rikujtojne kohen , kur ishim fanar ndricues.
Pavaresisht nga rritja Shqiperia akumulon vonese. Renia e ritmit te rritjes ka filluar. Mjafton te marresh si shembull industrine e fasonisteve. Ne kete situate nuk ka vend per eufori, por vetem per pergjegjesi dhe masa parashikuese ndaj krizes, dimensioned e se ciles ende nuk njihen, dhe percaktohet nga ekspertet ne se i referohem figures se perdorur nga Ministri italian i ekonomise, Giulio Tremonti, si nje “Kafshe e tmereshme e panjohur”.
Gjithashtu ne vendin tone rritja ekonomike nuk perkthehet automatikisht ne drejtesi sociale aq te domosdoshme per vendin tone: nuk eshte skandalose te pasurohesh(flasim per pasurim te ndershem), por eshte skandaloze varferia. Prandaj ne vend te shqetesohesh per vaskat e floririt duhen marre masa e ndihmuar njerezit ne nevoje. Sot pabarazite jane evidente kudo. Te rinjte, grate, te moshuarit e kane vecanerisht te mundimeshme te gjejne vendin e tyre ne sistemin ekonomik.
Shqiperia gezon shume pika te forta per te gezuar benefice dhe per te rimarre nje rritem rritjeje te larte:
Ajo ka nivelin i lindshmerise me te larte ne Europe, qe perkthehet ne nje popullsi aktive ne perqindje te larte.
Vendi yne ka fatin t’i perkase nje kontinenti te pasur me vlera te pacmueshme, ku paqja harmonia dhe stabiliteti, jane te garantuara nga Unioni Europian, strukture ne te cilen ne aspirojme qe te anetaresohemi.
Por Shqiperia mbetet maksimalisht nje shoqeri qe karakterizohet nga bashkefajesia ne ngecjen e proceseve dhe nga privilegjet.
Ne Shqiperi shteti rregullon deri ne detajet me te imeta te gjitha fushat e shoqerise civile, duke i privuar ato nga vlerat, dialogu social; duke penguar apo veshtiresuar konkurrencen, duke ushqyer korporativizmin dhe ndasite.
Pikerisht ne nje epoke qe reklamon punen ne rrjet, inisiativen e lire dhe besimin, tek ne gjitheshka akoma vendoset nga larte nen nje klime te pergjitheshme mosbesimi.
Shpenzmet publike ne Shqiperi jane me te larta kundrejt vendeve te tjera dhe ato rriten mjaft me shpejte sesa kapacitetet prodhuese.
Deficiti buxhetor qendron mbi nivelin 3% te PBB, dhe interesat e borxhit absorbojne te vetme te ardhura te konsiderueshme.
Pasojat e kesaj situate jane katastrofike ne menyre te vecante per te rinjte. Jemi duke shkarkuar mbi gjeneratat e ardheshme, nivelin aktual te jeteses. Mjafton te marrim si shembull borxhin e fundit public, i cili perben rreth 5% te PBB, kundrejt interesave shume te larta, i cili sjell si pasoje borxhimin e cdo banori. Per me teper ne nje situate te tille ne se vendi nuk reagon per te rimarre ritmin e rritjes ne menyre te qendrueshme, femijet e sotem do te jetojne shume me keq se prinderit e tyre. Nje rritje ekonomike e qendrueshme mund te kete efekte positive per te gjithe ne Shqiperi. Ajo lind nga kombinimi i faktoreve te ndryshem si: nje popullsi aktive dhe dinamike, njohuri dhe novacion teknologjik, gjithmone te perditesuara, nga nje konkurrence efikase, nje sistem financiar ne gjendje te terheqe kapitale si dhe nje hapje reale ndaj botes. Natyrisht qe ne kete rast presupozohet edhe nje demokraci e gjalle, stabilitet te rregulluar, nje drejtesi sociale. Kerkohet tolerance, riskim, sukses, respektim te te pasukseseshmeve, luajalitet ndaj kombit dhe gjeneratave te ardheshme, besim ne vetvete dhe tek te tjeret.
Nje rritje me e madhe ekonomike do te sjell per cdo shqiptar avantazhet konkrete dhe cdo maxhorance politike, do te mund ta rishperndaj here pas here, sipas gjykimit te saj.
Per te arritur kete do te jete e nevojeshme kurajo per te nderhyre me reforma te shpejta, te domosdoshme.
Brenda termave te aresyeshme Shqiperia ka mjetet per t’a realizuar kete. Por duhet rimesuar te perballohet e ardhemja me besim, te mbrohem dhe sigurohen qytetaret, te merret ne sy risku i ndryshimit, te liberalizohet inisiativa, konkurrenca dhe novacioni.
Praktikisht duhet te ndryshojme shpejtesi. Nje vend teper i ngadalte, humbet besimin ne te ardhmen, sepse nuk organizohet ne kohe per te pergatitur ndryshimin.
Kjo rritje kerkon impenjim nga ana e te gjitheve, jo vetem nga shteti, qe megjithese ruan nje rol te rendesishem politik, nuk zoteron praktikisht me instrumentat per te nderhyre ne zhvillimin ekonomik.
Shqiptaret duhet te dine qe e ardhmja e punesimit nuk eshte me nje impenjim shteteror, dhe se e ardhmja e ndermarrjeve nuk eshte me subvencionimi. Shume pushtete sot i jane tresferuar tregut, enteve lokale, autoriteteve te pavarura. Thelbi i veprimit eshte ne duart e shqipetareve, qe duan ndryshimin dhe ndajne se bashku pasionin per te ardhmen
Megjithate pavaresisht nga keto shteti zoteron nje lloj kapaciteti rregullues per te ndryshuar vendin, duke ndryshuar veten ne rradhe te pare. Ne se qeverisja politike, ekonomike, tregetare, ambjentaliste, financiare dhe sociale e vendit eshte ne gjendje te mireorganizohet rritja ekonomike e vendit tone do te arrije qe per nje kohe te gjate te mbese mbi 6% e viteve te fundit. Pikerisht per kete aresye eshte i domosdoshem ndryshimi. Ka ardhur momenti…

Luiza Hoxhaj
15.05.2009
Ky shkrim eshte botuar ne gazeten Libertas, rubrika Opinion, fq 11 dt 19.05.2009

venerdì 15 maggio 2009

Zarfi i lumturise

Deshira per te shkruar keto radhe me lindi natyrshem mbasi mora ftesen per t’u bere fan nga Olsi Baze, faqen e tij si kandidat per zgjedhjet parlamentare. Olsi Baze eshte nje nga miqte e mi ne Faceboock. Sipas meje ai eshte nje djale me vizion dhe ambicje positive per te ardhmen. Aktualisht ka vendosur te perballoje sfiden e kandidimit per zgjedhjet parlamentare te 28 qershorit, sfide kjo e paralajmeruar prej tij me pare per ne miqte e FB. Kisha krijuar nje mendim pozitiv per te, si nje djale jo vetem i kulturuar, por edhe i pergatitur dhe me koncepte bashkekohore. Kjo nisur nga materialet e servirura ne shenimet e tij, ku spikaste cilesia dhe menyra si i paraqiste mendimet e tij ne Fb, vecoj ne kete raste fjalen e tij ne konferencen per NATO-n, por edhe prezantimin e tij ne Alsat. Deri ketu cdo gje eshte ne rregull.
Ne profilin e tij kisha lexuar se preference e tij politike ishte linja e qendres (centrist ka shkruar vet ai). Kjo me beri te hezitoja per nje cast perpara fteses se tij. Perpara se te vendosja te konfirmoja apo refuzoja kete ftese, ju riktheva perseri profilit te tij me mendimin se duhej te kishte precizuar dicka me shume me rastin e kandidimit. Por jo perseri aty ishte vetem percaktimi: "Centrist". Aresyetova me vete: centrist, centrist apo qender e djathte, e majte... Ne aresyetimin tim mendova se duhet te ishte e para. Obligimi politik natyrisht te ben te mendohesh, sepse s’mund te tregohesh hipokrit, por s’mund te neglizhosh as paragjykimet, te cilat jane me shumice prezente ne shoqerine tone. Ne keto caste mu kujtua nje histori e vitit 1996, te cilen pasi konfirmova mbeshtetjen time per Olsin, edhe nen ndikimin e saj, po e ndaj edhe me ju.:
Ishte Shkurt i vitit 1996. Kisha fituar te drejten per te ndjekur nje kurs 6 javore per sipermarrjen, organizuar nga GTZ. Ky ishte nje projekt i qeverise gjermane, i cili kishte si target emigrantet shqiptar ne gjermani. Objektivi i tij ishte, qe nepermjet nje kredie me terma teper te favorshem, akorduar nga KFW, te financoheshin projektet e paraqitura nga kursantet ne perfundim te tij. Do te thoni ju se c’ne une. S’kam qene kurrre ne emigracion, pervec periudhes qe kreva nje master ne Itali. Ftesa per pjesemarrje mu be ne menyre krejt rastesore. Ne janar te atij viti menaxheri kryesor i ketij projekti, do te organizonte nje takim me menaxheren e Agjensise Rajonale te Zhvillimit per zonen jug-perendimore, qe perfshinte zonen nga Saranda ne Lushnje, sot qarku Vlore dhe Fier. Ai shoqerohej nga perkthyesi Piro Viso, te cilin kisha patur rast ta njihja me pare. Ktheheshin nga Saranda dhe nuk e di per cfare aresye makina e tij kishte arritur me pare dhe ai tashme gjendej i vetem ne zyren e mikes time, ne ARZH Vlore, anetare e bordit te te ciles isha edhe une. E ndodhur ne veshtiresi per te komunikuar sepse ajo fliste vetem Anglisht, drejtuesja e agjensise me dergon asistenten e saj Elona Boren dhe me thote: Liza a mund te vish te perkthesh pak ne gjermanisht nje perfaqesuesi gjerman, dhe me shpjegoi detajet. Une isha tek dyqani i kunates time, vetem 100 metra larg zyres se tyre, ne katin e trete te godines se Bashkise Vlore. Shkova atje menjehere. Kisha emocion, gje e natyrishme, sepse ishte nje pergjegjesi e madhe individuale, pasi ishte komunikimi i pare me nje person qe e kishte gjermanishten gjuhen e nenes. Emocioni dhe pasiguria ne keto raste jane presente. Filluam biseden prezantuese. Perfaqesuesi gjerman. vinte per here te pare ne qytetin e Vlores dhe e nisi biseden me komplimenta per qytetin tone. I kishin pelqyer shume rruget e gjera te qytetit, sidomos bulevardi Vlore-Skele. Ai ishte mrekulluar nga Riviera joniane. Ne fillim pata ndrojtje dhe perktheja ngadale, pastaj m‘u zgjidh gjuha. 30 Minuta me mbas mbriti Piro dhe e vazhdoj vet detyren e tij. Ky ishte si nje minikurs per mua, sepse ai perkthente thelbin e bisedes. Normalisht ai ishte profesionist dhe e njihte shume mire projektin, qe prezantohej. Kurse une isha munduar te qendroja besnike ne cdo fjale. Biseda mu duk me teper interes. Ne perfundim te takimit perpara se te ndahej, zoti Haiken me ftoi edhe mua qe te merrja pjese ne procesin e intervistimit dhe perzgjedhjes se kandidateve, qe do te ndiqnin kete kurs. Me sa duket i kishte pelqyer prezantimi im ose thjesht me "beri nje favor", megjithese gjermanet njihen per te qenet teper strikt. Ftesen e tij e argumentoi me faktin se isha nje gjermanishtfolese si dhe me faktin e te qenit bashkepunetore e agjensise. Me beri te qarte se ajo ftese per mua ishte thjesht nje mundesi, pjesemarrja ose jo ne trainim varej nga prezantimi im ne interviste.
E mireprita kete ftese me kenaqesi. Mendova se ishte nje mundesi e mire per mua, per te financuar projektet qe kisha ne koke. Megjithese ishte liberalizuar inisiativa e lire, perzgjedhjet ishin teper selektive dhe per ne opozitaret kishte pak apo aspak mundesi. Ne fund te Janarit u zhvillua intervistimi ne nje zyre ne katin e dyte ne anen e pasme te muzeut historik. Kishte shume pjesemarres ne fazen selektive. Nje jave me vone u njoftuan fituesit, nder te cilet isha edhe une, dhe ne javen e trete te shkurtit filloi kursi.
 Nder pjesemarresit ne kete edicion ishim gjithesej tre vlonjate fitues: une, Bardhyl Nasto dhe Petrit Kotori. Leksionet i zhvillonim ne nje salle ne katin e pare tek rruga e Elbasanit, perball liceut artistik Jordan Misja. Ishte nje cilesi shume e larte e mesimedhenies nga lektore te huaj dhe shqiptare, ku kryetrajnuese ishte Merita Shehu, per te cilen eshte pak te thuhet se ishte teper e pergatitur. Fakti qe ne ishim edicioni i dyte i ketij kursi e bente ate edhe me cilesor. Gjithesej ishin planifikuar tre edicione te ketij kursi. Leksionet zhvilloheshin prej ores 9 deri ne 18.00, me nje pushin nje oresh ne dreke dhe cdo 1,5 ore nje pushim kafeje prej 20 minutash. Kafete i pinim te nje bar ne krah te liceut artistik. Pas fazes se pare njohese me njeri tjetrin, bisedat tona ishin perqendruar ne temat dhe shqetesimet e perditeshme, ne veshtiresit e jetes, problemet e demokracise si dhe idete tona mbi zhvillimet e ardheshme. Asnjeri prej nesh nuk kishte bere te ditura perkatesite apo preferencat politike. Kjo, jo vetem per shkak te ritmit te larte, qe impononte programi i ngjeshur i trajnimit, por mendoj se ishte edhe nje zgjidhje intuitive e jona, e cila i shkonte teper per shtate, nivelit aresimor dhe kulturor te auditorit. Ishim te gjithe me aresimim te larte.
Ne grup njihja Agim Shemen, ish volejbolliste i ekipit Dinamo dhe i kombetares, professor Kolen, ish pedagogum tim, pervec dy vlonjateve Bardhyl Nasto dhe Petrit Kotori. Femra ishim vetem une dhe Mimoza Alibali, bashkeshortja e kengetarit te mirenjohur shkodran, Bashkimit, e cila ishte me profesion inxhiniere ndertimi dhe do te aplikonte per ndertimin e nje ndermarjeje inertesh ne Shkoder. Te gjithe kishin qene emigrante dhe mendonin te ktheheshin ne atdhe. Ky projekt ishte nje mundesi e mire per t’ua lehtesuar atyre kthimin. Ky ishte edhe synimi kryesor i projektit. Ajo qe me bente pershtypje pozitive ishte fakti se bisedat dhe rrugezgjidhjet qe ne propozonim konvergonin. Kisha patur fatin qe ne grupet qe ne krijonim per te supozuar situate te ndryshme nga bota ekonomik te isha gjithemone ne grupin fitues. Per mua personalisht ishte kualifikimi me afate gjate, qe po kryeja, pasi deri ne ate kohe kisha kryer disa kualifikime maksimumi nje javore, nga USAID , Korpusi i Paqes, ARZH, apo struktura te tjera, ne fushen e ekonomise dhe demokracise lokale apo politikave genter. Se bashku me nje grup shoqesh, intelektuale vlonjate, kishim krijuar shoqaten kombetare “Per nxitjen e gruas ne biznes”, me objektiv minimal te pakten te perditesonim dijet dhe te mbaheshim”gjalle “ intelektualisht, duke u perpjekur t'i injektonim mandej keto koncepte ne ambjentin vlonjate.
Do te vazhdonim keshtu ne nje situate te qete dhe harmonike deri ne javen e trete te kursit. Ne diten e trete te javes, ne pushimin e pare te mengjesit ne auditor dikush nga kursantet, hyri me gazeten “Koha Jone”. Mjaftoi vetem kjo qe te fillonte trazimi. Sapo e pa njeri nga kursantet, Sali e quanin, nje intelektual, qe deri ne ate moment kishte qene teper i qete dhe babaxhan, i cili respektohej nga te gjithe ne si me i moshuari ne auditor. Ai i drejtohet Avenirit, njerit pre kursanteve, teper i revoltuar me fjalet: “C’me hyn me ate gazete antikombetare ne dore ti ketu? Aveniri, nje natyre teper e qete, nuk reagoi, me shume nga habia se sa nga paaftesia per  te reaguar. Te gjithe u kthyem te cuditur nga ky shperthim, por nuk pati kohe per reagim sepse hyri lektori dhe vijuam me leksionin. Ne pushimin tjeter pergjigjia ndaj ketij veprimi ishte fakti, qe shumica e pjesemaresve, rreth tridhjete hyne ne auditor me gazeten “Koha Jone” ne dore.
Kjo ishte nje sfide e heshtur ndaj te rebeluarit dhe tregonte mosaprovimin, qe i kishte bere auditori veprimit te Saliut. Mjaftoi kjo qe ne bisedat tona te hynte edhe politika.
Nderkohe kaluam nje tronditje shume te madhe. Ishim shume afer ne vije ajrore, me vendin kur ne nje nga mengjeset, kur prisnim te hynim ne auditor, gjitheshka u trondit nga shperthimi, qe ndodhi tek supermarketi VEFA, ne rrugen e Barrikadave, ne nje prej godinave 9 Kateshe qe ngriheshin buze saj. Une isha me Mozen ne ate kohe kur ja behu teper i shqetesuar edhe bashkeshorti i saj, Bashkimi, i cili per te siguruar jetesen e familjes punonte me nje furgon ne linjen Shkoder-Tirane, pasi te ardhurat nga aktiviteti artistik nuk i mjaftonin per te mbajtur familjen. Si pasoje e kesaj ngjarjeje pati pasiguri edhe me te madhe. Konsideruar edhe faktin qe opozita ishte teper e paragjykuar dhe e anatemuar. Ne nje prej ketyre diteve Mimoza me thote me ndrojtje: - Liza a me shoqeron dot deri tek PS, sepse dua te takoj Bashkim Zenelin, e kemi mik familjar. Pa merak - i them une - Pse ma thua si me frike? Une aty e kam si shtepine time - shtova me tej dhe i spjegova nderkohe pozicionin tim politik. - Ok me thote, une pata merak te te thoja se mos nuk pranoje te vije, sepse mund te kishe frike nga pasojat – ma kthen ajo- por mos e bisedo me te tjeret e pe se c’fare i punuan Avenirit per gazeten. E kuptoni cfare pasojash kishe, ne ate kohe, edhe te shkoje ne godinen e PS, edhe te blije nje gazete te pavarur, pale Zerin e Popullit.
Une ne auditor isha e ulur prane me Nuriun nje inxhinier nafte nga Policani i vendosur ne Tirane, i cili per te realizuar nje projekt qe kishte per nje benzinate diku afer Vaqarrit, e ndiqte kete kurs se bashku me nipin e tij, pasi kufiri deri ne 150 mije dojc marka nuk mjaftonte per financimin e projektit te tij. Ne kete menyre te dy bashke arrinin te dublonin shumen, gje kjo e parashikuar nga hartuesit e projektit. Te njejten forme kishin perdorur edhe bardhyli me Petritin per te dyfishuar shumen e nevojeshme per realizimin e projektit te tyre. Ne nje moment pushimi une e pyeta Nuriun  per nje shoqen time te gjimnazit, e cila pasi ishte diplomuar per mesuesi, dega letersi, ne universitetin "Aleksander Xhuvani" te Elbasanit, ku u njoh me nje djale nga policani, student i deges se matematikes ne te njejtin universitet, ishte zhvendosur me famijlen e re ne Polican. Prej atehere i kishim humbur kontaktet. Mundesite ekomunikimit ne ate kohe dihet qe ishin te pakta. Pyetjes time; A njeh Lida Kojanin ai ju pergjigj: Po, dhe filloi te fliste me superlative per te. Te njejtin mendim ndaja edhe une per Liden. Me spjegoi se ajo tashme jetonte ne Tirane pasi i shoqi i saj, Agroni, punonte ne Ministrine e Brendeshme duke vazhduar me tej me shprehjen: e kam shoqe ideali, duke mu kthyer befas me pyetjen: Se ti besoj demokrate je?
Une ju pergjigja me qetesi: - Po jam demokrate po jo demokratikase.
-Pse cfare je ti? -me kthehet.
-Qe te ta them bute bute -vazhdova une- une jam e majte, konkretisht socialiste. Shperthimi i tij ishte vertet indinjativ: - Me vjen shume keq - me tha- se une e shoh qe t’i je vajze e mencur dhe shume e mire. Une dua qe ne PS te mbeten vetem njerezit e keqinj dhe budallenjte.
Kurse une ju pergjigja, duke qeshur: - Kurse mua me pelqen qe ne cdo force politike te mbizoterojne ne plan te pare njerezit e mire dhe te mencur. Vetem keshtu do te bejme perpara. Nga ky moment Nuriu do te qendronte pak ftohte me mua.
Por kjo bisede beri mire sepse ne filluam te flisnim lirshem me njeri tjetrin edhe per temat e dites. Ne nje nga keto biseda mesuam se njeri nga admnistratoret e shoqerise anonime “Bloja” si dhe anetar bordi ne Fondin AngloAdriatika, fond i cili grumbullonte letrat me vlere kryesisht te te perndjekurve, per t’i angazhuar mandej ne procesin e privatizimit, Nuriu, nje burre i qete dhe teper i zgjuar me origjine nga Kavaja ishte anetar i kryesise se PD, Kavaje. Nderkohe une isha anetare e kryesise PS Vlore etj. Ne nje nga keto dite, pasi kishte ndodhur shperthimi tek Vefa, gjate pushimit te kafes, une i them atij: A e sheh qe ne ndaj ngjarjeve reagojme njesoj, problemet i vleresojme njesoj, rrugezgjidhjet i kerkojme njesoj, veshtiresite i jetojme njesoj. Te tjere nga lart jane ata qe na vene ne shere dhe na ndajne. Nuriu ndante te njejtin mendim.
Me mbas do te ishim te ngarkuar sepse seicili prej nesh do te pergatiste projektin e tij me te cilet do te konkurronin per financim i planifikuar nga qeveria gjermane per kete qellim. Roli ketij kursi kishte qene pikerisht qe ne te mernim njohurite e nevojeshme per te paraqitur projektet tona ne perputhje me standartet europiane. Kishim pak kohe ne dispozicion Keto projekte do te miratoheshin nga bordi i bankes KFW. Kjo ishte nje pike sigurie per ne, pasi te pakten shmangeshin paragjykimet politike dhe kriter vleresues mbetej vetem kriteri i cilesise. Une pergatita projektin tim, per nje Luna Park, fiancimi i te cilit ishte brenda kufirit prej 150 mije dojc markash. Me sa u informova projekti im, i Liljanes, motres se Kastriot Islamit, pjesemarrese ne edicionin e pare te kursit, per nje lander si dhe i Bardhyl Nastos, per nje benzinate ishin vleresuar ne tre me te miret. Por kushtet e menyres se levrimit te kredise ndryshuan. Nuk e di per cfare motivesh fondi ju atashua bankes kombetare agrare. Per kete qellim zhvilluam edhe nje takim njohes dhe prezantues me drejtorin e atehershem te saj Z.Spiro Brumbulli, i cili na njoftoi se paraqitja e projekteve do te behej prane degeve lokale te bankes, ne rrethet perkatese. Projekti im dhe i Bardhylit nuk u financuan, per shkaqe jo teknike, sepse sipas thenies se drejtorit te atehereshem, une isha opozitare dhe Bardhyli po sipas tyre ishte jo i besueshem per pushtetin e atehershem. Ai dhe Petriti kishin nje projekt te perbashket, per te arritur vleren e projektit. Ne fakt Bardhyli ishte nje intelektual i pavarur dhe administrator shume i mire, te cilin une me vone kam propozuar te ishte kandidati yne ne nje nga konkurimet per drejtimin e Bashkise se Vlores. Kuptohet qe edhe brenda forces tone politike kishte konservatorizem, te cilin ishte e veshtire t’a thyeje. Kjo e justifikuar edhe ne emer te sakrificave. Atehere une e terhoqa nga banka projektin tim sepse e konsideroja nje pasuri intelektuale timen, te cilin e kam ende sot si relike ne sirtar.
Per shkak te nje projekti familjar une u largova ditet e fundit te kursit, dhe nuk arrita qe te mesoja ne se kishte ndryshuar apo jo mendim dhe qendrim Nuriu, ne lidhje me mua. Kete do ta mesoja nepermjet "Zarfit te lumturise", te cilin ma dorezoi me mbas Merita. Ne te ishin shenuar te gjitha dedikimet e kursanteve per njeri tjetrin. Atehere, por edhe sot, kur per kete shkak ju riktheva leximit te fleteve te bardha gjysem formateshe te dedikimeve me rezulton se Nuriu kishte bere vleresimin me te mire dhe dedikimin me te bukur. Ky ishte reflektim dhe civilizim, proces te cilit ne se veme aresyen ne pune ne i neshtrohemi cdo dite. Qysh atehere nuk e kam takuar me kurre, por e vleresoj shume gjestin e tij reflektiv. Kane rrjedhur shume ujera, une kam kaluar shume veshtiresi, suksese , pengesa, sulme te pamerituara, me kane vleresuar apo anatemuar dhe une e cmoj shume te drejten time per te reflektuar ndaj qendrimeve tona, apo per t’i konfirmuar ato kur i gjejme te drejta. Ne emer te te gjitha ketyre une sot deshiroj dhe kam perseri ne plan te pare mendimin se ne cdo force duhet te mbizoterojne me te miret, me te mencurit, me tolerantet, me te moderuarit, por edhe qe te jene me kembe ne toke, jo te katapultuar por produkte te nje procesi seleksionues te merituar. Ja per te gjitha sa thashe me siper une e inkurajoj dhe mbeshtes Olsi Bazen, pa e ditur se ku eshte pozicionuar. Ai cdo force politike i ben mire. Edhe pak dite e do t’a mesojme. Per mua nuk ka rendesi, sepse une e kam bere zgjedhjen time politike, prej kohesh, por kjo nuk me pengon qe te inkurajoj pozitiven ne cdo fushe apo force. Vetem keshtu do te perparojme, duke konfirmuar dhe pranuar vlera ne cdo fushe.. Nuk eshte moral eshte thjeshte ajo qe ndjej.

Luiza Hoxhaj
15.05.2009

martedì 5 maggio 2009

Kam lexuar, Hannah Arendt, Çfarë është politika?- Ho letto, Hannah Arendt, Che cos'e' la politica?.

Hannah Arendt, çfarë është politika? Biblioteka Einaudi, Torino, 2006, redaktuar nga Ursula Lutz.

Shënime. Botim i redaktuar nga Ursula Lutz i shënimeve të "Hyrje në politikë", i filluar në vitet 1950 dhe nuk u përfundua kurrë nga Hannah Arendt.

 
1. Çfarë është politika? Kontrasti midis vizionit filozofik konvencional të politikës, i cili është kryesisht i interesuar për afinitetin midis individëve (që i përkasin një grupi, shembull i "familjes") dhe e sheh politikën si një veprimtari "natyrore" të njerezve (" ’zoon politicon’ Aristotelian"), krahasuar ndaj një vizioni të politikës që interesohet për diversitetin (“pluralitetin”) e individëve, pra për marrëdhëniet mes njerezve. Në këtë këndvështrim të fundit, politika organizon 'a priori' në këndvështrimin absolutisht të ndryshem te një barazie 'relative' dhe për t'i dalluar ato nga 'relativisht' të ndryshmet.

 2. Hyrje në politikë I. Paragjykimet për politikën (për shembull, ideja se politika është një rrjet gënjeshtrash dhe mashtrimesh të prodhuara nga interesa të vogla[...]) është e përhapur dhe nga ana tjetër përbën një faktor politik në demokracitë moderne. Paragjykimet janë racionale në një nivel individual, sepse ato e lejojnë dikë të gjykojë shpejt pa pasur nevojë të kalojë një proces të gjatë dhe të shtrenjtë gjykimi (d.m.th. të vlerësimit të situatave në bazë të kritereve të gjykimit të paracaktuara ose, kur këto kritere nuk janë të disponueshme, të gjykimit të pastër - e cila nga ana tjetër do të çojë në krijimin e një precedenti për përcaktimin e kritereve të reja të gjykimit). Nga ana tjetër, politika duhet të bazojë veprimet e saj në "kriteret e gjykimit politik". Në fakt, kur paragjykimi bëhet kriter i gjykimit politik (në formën më të sofistikuar të ideologjisë ose thjesht në formën e paragjykimit aktual), pra gjykimi i atyre që ushtrojnë politikë, atëherë sfera e politikës (si organizim i pluraliteti i njerezve ) tenton të tkurret dhe në raste ekstreme (ideologjitë diktatoriale) të zhduket. Paragjykimi ndaj politikës çon në diktaturë. Megjithatë, paragjykimet jo vetëm që janë një faktor politik i pashmangshëm, por ato bazohen domosdoshmërisht në faktin se “pushteti korrupton”. Edhe mbivlerësimi i rrezikut të korrupsionit që sjell pushteti mund të përcaktojë fundin e politikës pluraliste, nëse tek individët mbizotëron dëshira për t'u përjashtuar nga e drejta për të vepruar për të mbetur të lirë nga korrupsioni i pushtetit.
Prandaj, politika në demokracitë moderne duhet të merret me ekuilibrin midis nevojës për veprim politik nëpërmjet ushtrimit të pushtetit, për të mbrojtur pluralitetin e individëve dhe rrezikut që ata që veprojnë të korruptohen nga ky pushtet. Aftësia e politikës për të gjetur një ekuilibër midis veprimit politik dhe rrezikut të korrupsionit varet nga sjellja e individëve por edhe nga institucionet që ata vendosin të krijojnë.

 
3. Hyrje në politikë II. Kuptimi i politikës është liria. Liria kuptohet, në kuptimin klasik (grek), si garanci e lirisë së individëve për t'u angazhuar në politikë. Liria kuptohet, gjithashtu, në kuptimin paraklasik ose modern (për shembull, kantian) për të ndërmarrë një kurs të ri. Në kontrast me kuptimin e politikës në regjimet totalitare që tenton të përfshijë të gjithë jetën e individëve dhe, veçanërisht në rastin e ideologjisë materialiste, të anulojë lirinë e individëve për të ndërmarrë në lidhje me afirmimin e determinizmit historik.

Analiza e gjenezës së vizionit modern të kuptimit të politikës, duke u nisur nga Greqia paraklasike (homerike). Në Greqinë paraklasike, kuptimi i politikës lidhet me lirinë për të nisur një kurs të ri, duke rrezikuar jetën (dhe gjendjen e jo-skllavërisë). Në traditën klasike, kursi i ri i filluar në periudhën e rrëfyer nga Homeri është hapësira politike (e organizuar) që materializohet në polisin grek dhe e cila është në kontrast me hapësirën publike (e paorganizuar, në të cilën ushtrohet dhuna) e cila është e e huaj per vetë polisin. Në hapësirën e organizuar të polisit, politika merr kuptimin e garantimit të lirisë për t'u angazhuar në politikë (të gjithë njerezve në gjendje jo skllav). Liria akademike si synim i politikës është evoluimi i këtij vizioni të kuptimit të politikës, të prezantuar nga Platoni. Në këtë vizion, i cili e karakterizon mendimin perëndimor në një mënyrë të qëndrueshme (mendoni vlerën e pavarësisë së institucioneve universitare), politika - që ka të bëjë me mbrojtjen e jetës - ndahet nga filozofia (nga mendimi akademik, në një kuptim të përgjithshëm). Është gjithashtu një ndarje shoqërore ndërmjet objekteve-subjekteve të shumta të politikës dhe atyre pak (akademikëve) që kërkojnë kritere filozofike për t'iu përgjigjur problemeve të botës në drejtim të kërkimit të së vërtetës (qëllimit më të lartë). Kjo situatë sociale çon në kundërshtim dhe mosbesim të ndërsjellë midis burrave - pra, politikanët në polis - dhe filozofët (një nga ngjarjet emblematike të të cilëve është gjyqi i Sokratit).

Me afirmimin e krishterimit, jemi dëshmitarë të një zgjerimi të kuptimit të politikës si liri nga politika: jo më vetëm liri akademike, por edhe liri fetare nga politika. Megjithatë, ndarja midis politikës (e cila merret me jetën e njerëzve) dhe fesë është në një farë kuptimi e papajtueshme me mesazhin themelor të krishterimit, që është dashuria për të tjerët, dhe me praktikën e prozelitizmit që, në kundërshtim me filozofinë klasike greke nënkupton se feja (dhe liria fetare) ushtrohet nga shumë e jo nga pak. Prandaj, me kalimin e kohës krijohet një hapësirë ​​publike e krishterë, mesazhi i krishterë nga të qenit thjesht fetar (për nga natyra e tij) bëhet politik, që ka të bëjë me marrëdhëniet midis njerëzve në tokë, si dhe me aspekte transhendente. Ky fenomen shpjegon procesin e politizimit të hapësirës publike të krishterë. Politika mirëpritet nga të krishterët si një mjet për të arritur qëllimet superiore që manifeston krishterimi (Shën Agustini). Dhe anasjelltas: politika ndikohet gjithnjë e më shumë gjatë shekujve nga feja, deri në bashkimin - jo pa luftë - të fuqisë kohore dhe fetare). Megjithatë, gjatë shekujve, marrëdhënia midis politikës (si ushtrim i pushtetit shtetëror) dhe hapësirës publike të krishterë nuk ka qenë kurrë pa paqartësi. Marrëdhënia midis këtyre dy dimensioneve mund të jetë më e sistematizuar (por duhet të presim shekullin e 20-të dhe doktrinën sociale të Kishës Katolike) në aspektin e subsidiaritetit: kuptimi i politikës bëhet ai i lirimit të burimeve (në një kuptim të gjerë) që mund të përdoret për të zhvilluar veprim social në hapësirën publike të krishterë. Ndikimi i krishterimit, si një evolucion i filozofisë klasike greke, ka çuar në një tension midis dy vizioneve pjesërisht të kundërta: nga njëra anë, vizionit politik më tradicional si një "funksion" i garantimit të lirisë së individëve (dhe të shoqërisë në e përgjithshme) nga abuzimi me pushtetin shtetëror (d.m.th. dhuna në jetën e individëve); nga ana tjetër, vizioni - relativisht më modern - i politikës si kontroll i pushtetit (d.m.th. i monopolit të dhunës) nga njerëzit. Në fund të këtij rrugëtimi të gjatë historik të mendimit perëndimor, është e mundur të identifikohet kuptimi i politikës (të brendshme të shteteve) në mbrojtjen e lirisë personale të individëve. Në këtë kuptim, kriteri i gjykimit politik lidhet me vlerësimin krahasues të mjeteve për të arritur një qëllim të jashtëm të vetë politikës (jetës dhe lirisë individuale).

Zgjidhja e problemit të kuptimit të politikës së brendshme brenda shteteve nuk e shter problemin e kuptimit të politikës (të jashtme). Fuqia (aftësia për të ushtruar dhunë) e shteteve moderne është bërë e madhe, me marrjen e mjeteve të mëdha shkatërruese (armët bërthamore). Këto instrumente janë evolucioni i fuqisë ushtarake të epokës paraatomike e cila ishte funksionale për ushtrimin e politikës së jashtme (von Clausewitz). Megjithatë, krahasuar me instrumentet ushtarake të së kaluarës, armët atomike, me aftësinë e tyre për të asgjësuar të gjithë planetin dhe varësinë e tyre nga ushtrimi i pushtetit, shtrojnë pyetje të reja për kuptimin e politikës në epokën bashkëkohore.

Cili është kuptimi i politikës (të huaj) në një epokë në të cilën dhuna e luftës mund të asgjësojë të gjithë planetin, dhe për rrjedhojë edhe ata që ushtrojnë (së pari) një dhunë të tillë? Objektivi i mbrojtjes së jetës së individëve brenda një shteti duket paradoksalisht i vënë në pikëpyetje pikërisht nga instrumentet ushtarake që duhet të mbështesin politikën e jashtme të shtetit. Në veçanti, në epokën atomike, fuqia e luftës nuk mund të mbështesë më veprimin e politikës së jashtme, sepse (nëse kundërshtari ka të njëjtin fuqi) nuk ka mundësi për përshkallëzim ushtarak [shih krizën e raketave Kubane]. Lufta (totale) atomike  merr të njëjtin funksion si totalitarizmi brenda shtetit, duke thithur gjithë jetën e individëve në politizimin (në këtë rast politikën e jashtme).

 

Hannah Arendt, che cos'e' la politica?. biblioteca Einaudi, Torino, 2006, a cura di Ursula Lutz.

 

Appunti. Edizione curata da Ursula Lutz degli appunti dell'Introduzione alla Politica, iniziato negli anni '50 e mai completato da Hannah Arendt.

1. Che cos'è la politica? Contrasto tra la visione filosofica convenzionale della politica che si interessa principalmente dell'affinità tra individui (l'appartenenza ad un gruppo, esempio della "famiglia") e vede la politica come attività "naturale" degli uomini ("zoon politicon" aristotelico), rispetto ad una visione della politica che si interessa della diversità ("pluralità") degli individui, cioè del rapporto tra gli uomini. In quest'ultima prospettiva, la politica organizza 'a priori' gli assolutamente diversi in vista di una uguaglianza 'relativa', e per distinguerli dai 'relativamente' diversi.

2. Introduzione alla politica I. Il pregiudizio sulla politica (per esempio, l'idea che la politica sia una trama di menzogne e inganni prodotta da interessi meschini[...]) è diffuso e costituisce a sua volta un fattore politico nelle moderne democrazie. I pregiudizi sono razionali sul piano individuale perché consentono di giudicare in fretta senza dover attraversare un processo lungo e costoso di giudizio (ossia di valutazione delle situazioni sulla base di criteri di giudizio predeterminati o, quando questi criteri non siano disponibili, di discernimento puro - che a sua volta condurrà a costituire precedente per la definizione di nuovi criteri di giudizio). La politica invece deve basare il proprio agire su "criteri di giudizio politico". Infatti, quando il pregiudizio diventa criterio di giudizio politico (nella forma più sofisticata di ideologia o, semplicemente, nella forma di pregiudizio vero e proprio), ossia giudizio di chi fa politica, allora l'ambito della politica (come organizzazione della pluralità degli uomini) tende a restringersi e nei casi limite (ideologie dittatoriali) a scomparire. Il pregiudizio contro la politica conduce alla dittatura. Tuttavia, non solo il pregiudizio è fattore politico ineliminabile ma esso si fonda necessariamente sul fatto che il "potere corrompe". Anche la sopravvalutazione del rischio della corruzione che il potere comporta può determinare la fine della politica pluralista, qualora prevalga negli individui la voglia di essere esentati dalla facoltà di agire per poter rimanere scevri dalla corruzione del potere.

La politica nelle moderne democrazie si deve quindi occupare dell'equilibrio tra la necessità dell'agire politico tramite l'esercizio del potere, per salvaguardare la pluralità degli individui, e il rischio che chi agisce sia corrotto da tale potere. La capacità della politica di trovare un equilibrio tra agire politico e rischio di corruzione dipende dai comportamenti dei singoli ma anche dalle isituzioni che questi decidono di darsi.

3. Introduzione alla politica II. Il senso della politica è la libertà. La libertà intesa, nel senso classico (greco), come garanzia della libertà degli individui di fare politica. Libertà intesa, anche, nel senso pre-classico o moderno (per esempio, kantiano) di intraprendere un nuovo corso. Contrapposizione al senso della politica nei regimi totalitari che tende ad inglobare l'intera vita degli individui e, soprattutto nel caso dell'ideologia di stampo materialista, ad annullare la libertà di intraprendere degli individui in relazione all'affermazione del determinismo storico.

Analisi della genesi della visione moderna del senso della politica, a partire dalla Grecia pre-classica (omerica). Nella Grecia pre-classica, il senso della politica è legato alla libertà di iniziare un nuovo corso, rischiando la propria vita (e condizione non schiavile). Nella tradizione classica, il nuovo corso iniziato nel periodo raccontato da Omero è lo spazio politico (organizzato) che si materializza nella polis greca e che è contrapposto allo spazio pubblico (non organizzato, nel quale si esercita cioé la violenza) che è esterno alla polis stessa. Nello spazio organizzato della polis, la politica assume il senso di garantire la libertà di fare politica (a tutti i maschi in condizione non schiavile). La libertà accademica come fine della politica è l'evoluzione di questa visione del senso della politica, introdotta da Platone. In questa visione, che caratterizza in maniera duratura in pensiero occidentale (si pensi al valore dell'indipendenza delle istituzioni universitarie), la politica - relativa alla tutela della vita - viene a separarsi dalla filosofia (dal pensiero accademico, in senso generale). Si tratta di una separazione anche sociale tra i molti oggetto-soggetto della politica e i pochi (gli accademici) che ricercano criteri filosofici per rispondere ai problemi del mondo in termini di ricerca della verità (fine superiore). Questa sociale porta ad una contrapposizione e una diffidenza reciproca tra uomini - cioè politici nella polis - e filosofi (uno dei cui fatti emblematici è il processo a Socrate).

Con l'affermarsi del cristianesimo, si assiste ad una estensione del senso della politica come libertà dalla politica: non più soltanto libertà accademica ma anche libertà religiosa dalla politica. Tuttavia, la separazione tra politica (che si occupa della vita degli uomini) e religione è in un certo senso inconciliabile con il messaggio di fondo del cristianesimo, che è l'amore per gli altri, e con la pratica del proselitismo che, contrariamente alla filosfia greca classica, implica che la religione (e la libertà religiosa) venga esercitata dai molti e non dai pochi. Pertanto, nel tempo si afferma uno spazio pubblico cristiano, il messaggio cristiano da meramente religioso (per sua natura) diventa politico occupandosi del rapporto tra gli uomini in terra, oltre che degli aspetti trascendenti. Questo fenomeno spiega il processo di politicizzazione dello spazio pubblico cristiano. La politica viene accolta dai cristiano come strumento per conseguire le finalità superiori che il cristianesimo manifesta (Sant'Agostino). E viceversa: la politica viene influenzata in maniera sempre più forte nei secoli dalla religione, fino all'unione - non priva di lotte - del potere temporale e religioso). Tuttavia, nei secoli, il rapporto tra politica (come esercizio del potere statale) e spazio pubblico cristiano non è stato mai privo di ambiguità. Il rapporto tra queste due dimensioni può essere più che altro sistematizzato (ma dobbiamo aspettare il XX Secolo e la dottrina sociale della Chiesa cattolica) in termini di sussidiarietà: il senso della politica diviene quello di liberare risorse (in senso lato) che possono essere impiegate per sviluppare un'azione sociale nello spazio pubblico cristiano. L'influenza del cristianesimo, come evoluzione della filosofia classica greca, ha condotto ad una tensione tra due visioni in parte contrapposte: da un lato, la visione più tradizionale politica come "funzione" di garanzia della libertà degli individui (e in generale della società) dall'abuso del potere statale (cioé della violenza nella vita degli individui); dall'altro, la visione - relativamente più moderna - della politica come controllo del potere (cioé del monopolio della violenza) da parte del popolo. Alla fine di questo lungo percorso storico del pensiero occidentale, è possibile individuare il senso della politica (interna agli stati) nella tutela della libertà personale degli individui. In tal senso il criterio di giudizio politico è relativo alla valutazione comparativa dei mezzi per raggiungere un fine esterno alla politica stessa (la vita e la libertà individuale).

La soluzione del problema del senso della politica interna agli stati non esaurisce il problema del senso della politica (estera). Il potere (la capacità di esercizio della violenza) dei moderni stati è diventato enorme, con l'acquisizione di mezzi distruttivi enormi (le armi nucleari). Questi strumenti sono l'evoluzione della potenza militare dell'epoca pre-atomica che era funzionale all'esercizio della politica estera (von Clausewitz). Tuttavia, rispetto agli strumenti militari del passato, le armi atomiche, con la loro capacità di annientare l'intero pianeta e la loro dipendenza dall'esercizio del potere pongono nuove questioni sul senso della politica nell'epoca contemporanea.

Qual è il senso della politica (estera) nell'epoca in cui la violenza della guerra può annientare l'intero pianeta, quindi anche chi esercita (per primo) tale violenza? L'obiettivo di salvaguardare la vita degli individui all'interno di uno stato sembra paradossalmente messo in discussione proprio dagli strumenti militari che dovrebbero supportare la politica estera dello stato. In particolare, nell'era atomica, la potenza bellica non può più supportare l'azione di politica estera perché (se l'avversario dispone della stessa potenza) non vi è possibilità di escalation militare [vedi crisi dei missili di Cuba]. La guerra (totale) atomica assume la stessa funzione del totalitarismo nell'ambito dello stato assorbendo nella politicizzando (in questo caso si tratta della politica estera) l'intera vita degli individui.