Raporti per rritjen ekonomike ne europen qendrore dhe jug-lindore

http://www.eib.org/attachments/efs/economic_report_joint_ifi_action_plan_2013_en.pdf

Politika europiane e kohezionit

http://ec.europa.eu/regional_policy/thefunds/funding/data/graphics/cohesionpolicy20142020_full_highres.pdf

Sidroma e heroit

Nje status imi ne fb

Duke ndjekur emisionin Shqip ne "Top chanell" ne diskutimin e te rinjve me bejne pershtypje disa gjera: se pari edhe tek ata ka zene vend sindroma e vjeter politike e  zeros, duke perdorur termin per here te pare..per here te pare...., kur ne fakt eshte me mire te evidentojne sipas meje se cfare ishte ndryshe kete radhe..
se dyti ka zene vend sidroma e heroit, peprjekje per te marre kuroren e heroit, kush ishte i pari kush kishte merite me shume etj. Une mendoj se si gjithmone kurora, merita me e madhe i takon publikut,  i cili  normalisht evolon, piqet, pa mohuar vlerat dhe kontributin e organizatoreve, perkundrazi
Kurse tek pjesa e "te rriturve" ajo qe me ben pershtypje jane mbrerja e vonuar e ndergjegjes se disave dhe lotet e krokodilit tek disa te tjere
..Sipas meje  dy gjera ndryshe nga heret e tjera ishin:
- nuk u lejua politika te fuste hundet, pavaresisht se ajo tentoi ta bente kete gje
-reagimi ndryshe i qeverise, ose me sakte i kryeministrit, i cili ju pergjigj pozitivisht mospranimit te publikut.
Sic  e kam thene edhe ne nje status te mepareshem kete ndodhi duhet ta shohim ne pozitivitet me qellim, qe te kete nje pervoje me shume ne menyren e menaxhimit te problemeve te ngjashme, sepse  si ky rast veshtire se  vjen me!

Të reflektosh është vlerë!

Cdo ngjarje  duhet vlerësuar në anën e saj pozitive, sepse vetëm kështu mësohemi të jemi pohues, jo mohues. Vetëm kështu mund të bëhemi. E para patëm një protestë dhe një reagim qytetar të civilizuar, gjë e cila në cdo cast  u respektua nga segmentet përkatëse shtetërore, që merren me rendin dhe sigurinë. 

Patëm një masë protestuese, që nuk ra preh e provokimeve, por thjesht mbrojti kauzën e saj ,e cila pati përballë një strukturë qeveritare, që mbante shënim për çfarë thuhej e kërkohej prej tyre. Mbi të gjitha pamë një kryeminister, i cili dha shpresën dhe sigurinë e madhe se qytetarët e këtij vendi do të dëgjohen e respektohen në cdo kohë në këtë vend! 

Kryeminstri nuk zhgenjeu! Thjesht arsyetoi në mënyrë brilante mbi gjithëshka. Mbetet e hapur çështja se sa e përgatitur është shoqëria jonë për të përballuar  sfida të mëdha. Le ta punojmë cdo ditë për këtë sfide: me dije, edukim, eksperienca të mira. Sapo e pamë një të tillë!  Mbase nuk ishte zgjidhja më  e mirë. Por, një gjë e di me siguri: ishte e duhura në këto momente. 

Pavarësisht, këtij momenti populli shqiptar mbetet popull amerikandashës!

Zona Adriatika- Ioninane

The Adriatic Sea and the contiguous Ionian Sea are an important maritime and marine area in Europe, though quite diverse in economic, environmental and cultural terms. Economic and social interactions between countries and regions have been historically dense, and are now made even stronger by the EU accession process of Western Balkan countries. The existing maritime links, however, do not fulfil the mobility needs of citizens, businesses and tourists. And despite the rich maritime tradition and knowledge, innovation is driving the maritime economy only slowly forward. Furthermore, marine and coastal ecosystems face numerous environmental challenges as well as increasing urbanisation and traffic. Climate change and its impacts pose mounting threats to coastal areas.
 

Deti Adriatik dhe Deti Jon ne vazhdim janë një zona detare e rëndësishme në Europë, edhe pse mjaft e ndryshme në terma ekonomike, mjedisore dhe kulturore. Bashkëveprime ekonomike dhe sociale midis vendeve të rajonit historikisht kanë qenë të dendura, dhe tani janë bërë edhe më të fortë nga procesi i pranimit në BE të vendeve të Ballkanit Perëndimor. Lidhjet ekzistuese detare, megjithatë, nuk i plotësojnë nevojat e  lëvizjes se qytetarëve, bizneseve dhe turistëve. Dhe pavarësisht traditës së pasur detare dhe dijeive, inovacioni është duke drejtuar makinën ekonomike detare ngadalë përpara. Për më tepër, ekosistemet detare dhe bregdetare duhet te përballen me sfida të shumta mjedisore, si dhe urbanizimi në rritje dhe trafikun. Ndryshimi i klimës dhe ndikimet e tij paraqesin kërcënime në rritje për zonat bregdetare.

Përtej kufijve të sigurisë dhe të parashikueshmërisë

 Meditim  per te fituar me shume siguri ne nje situate pasigurie!
“Perënditë na krijojnë shumë surpriza: pritshmerite nuk arrihen dhe krejt papritur një zot na hap rrugën”. Euripidi.

Pasiguritë na japin atë ndjenjën e kontrollit të situatës prej të cilës ne nuk e pëlqejme të heqim dorë, mbasi ne jemi gjithmonë në kërkim të sigurisë, sepse ajo arrin të na sigurojë një ndjenjë të percaktimit dhe të pandryshueshmërisë .

Pasiguria nuk është e mirëpranuar në kulturën tonë, për shkak se të ndjehesh i ekspozuar ndaj të panjohurës na gjeneron një ndjenjë të thellë pafuqie. Ajo që ne nuk mund ta kuptojmë dhe nuk mund ta shpjegojmë është për ne e errët dhe misterioze. Na mungojnë edhe fjalët për ta përshkruar atë: ajo është e pakapshme, madje as edhe me mendime.

Të pranosh pasigurit kërkon të heqësh dore nga stabiliteti, pandryshueshmëria, ekuilibri, kontrolli, kërkon përulësi për të thënë, "Unë nuk e di se çfarë po ndodh. "Ajo të bën të ndihesh si fëmijët përballë të panjohurës, duke vendosur disa pyetje, duke qenë i ndërgjegjëshëm për injorancën e tyre dhe duke e pranuar atë.

Sipas Morin, perfaqesues me i shquar i teorise se kompleksitetit, kontributi më i rëndësishëm i shekullit, që lamë pas është sjellja në evidencë e kufijëve të njohjes objektive dhe të shpresës së saj të parashikueshmërisë :

“Kontributi më i rëndësishëm i njohurive të shekullit të njëzetë ishte njohja e kufijve të dijes. Siguri më e madhe, që na ka dhënë është ajo e moseleminimit të pasigurive, jo vetëm në veprimet, por edhe në dije. ( ...) Një nga pasojat kryesore të këtyre dështimeve të dukshme, në fakt realisht të arritjeve të vet mendjes njerëzore, është të na vendosë në kushte të përballojmë pasiguritë dhe më përgjithësisht, fatin e pasigurt të çdo individi dhe të gjithë njerëzimit”. (Morin, 2000).

Në çdo hap të jetës sonë ne ballafaqohemi me kufizimet që rrjedhin nga siguria e një " plani të mbaruar " - atë të njohurive ekzistuese – dhe të një "kohe të mbyllur" - atë të parashikueshmërisë. Për të zbuluar, për të krijuar të renë, duhet një sipërmarrje jashtë kufijve të sigurisë dhe të parashikueshmerisë, të jesh i përgatitur për gabimet dhe tentativat e reja.  

Vetëm me këtë hap ne mund të fillojmë një rrugë përmes mënyrave të reja të mësimit dhe dijes: është e nevojshme për të bërë disa pyetje në vend të kërkojmë disa përgjigje shteruese, duke u vertitur kështu në një "hapësirë të hapur ", ku ne mund të presim ndjenjën e frikës për të papriturat.  

Për të hapur gardhe të papritur, është thelbësore t'iu qasemi studimit të marrëdhënieve ndërmjet subjektit dhe objektit, ndërmjet njohësit dhe të njohurit, për të kërkuar mundësi të reja për mësim .

Në qoftë se bota nuk është aq e sigurt dhe e parashikueshme si ne do të donim që ajo të jetë, nëse koha nuk është një varg i pandërprerë prej momenteve të gjithë te njejtë, në qoftë se hapësira nuk është një fushë e rrethuar, nëse racionaliteti nuk është i vetmi mjet i mundëshëm për dijen, jemi ndoshta duke e zbuluar ate përgjatë rrugës së jetës, sigurisht së bashku.  Dija, trasparenca, dialogu jane disa nga ato mjetet qe ta japin sigurine e nevojeshme dhe te mundesojne  nje parashikueshmeri relative.

Zhvillim kaotik

Kjo shkolle nuk eshte ndertuar ne vitet 80, por eshte prishur ne vitet 80' per t'ia lene vendin asaj qe ne Vlore njihet me emrin : Shetitorja e Nedinit!
Po bej nje korrigjim: shkolla nuk eshte e viteve 80,  por e viteve gjashtedhjete, ne mos e viteve 50 si shkolle. Si ndertim ishte e kohes se italise. une aty kam bere shkollen tetevjecare. Shkolla Zenel Murraj ishte shkolla me e bukur e Vlores, megjithese e vogel dhe nje kateshe. Trualli i shkolles nuk perben as nje te treten e ndertimit. Pjesen tjeter ja kane marre detit, pra publikes,  duke zhdukur pllaken e fameshme te gurit, ku behej celja e sezonit te notit, dhe duke u bere shembull egzemplar me rrethimin e shkembit te doktorit. Do hyjne ne histori se kane bere  gardhin e pare ne det! Aty tradicionalisht ka qene vetem shtepia e Totajve, ngjitur me murin e shkolles sone. Ajo zone bukur tani mbetet vetem nje kutjim. Ky eshte nje nga mekatet qe i behet natyres ne emer te zhvillimit, por nje zhvillimi kaotik ama.