Does globalization damage or enrich the culture of a nation?

An open invitation to say: What is your opinion?

Reflection on "Andej Mud Këtej Erë", Ballad Arbërore, by Petrit Rukaj

I just finished the book by the outstanding poet and equally talented screenwriter Petri Ruka:

"There Mud

Here Wind",

Arbërore ballad,

and I didn't want to go to sleep without modestly writing two words.

After a busy day, I thought I'd relax a bit by reading. The day before I had finished the Selected Publicistics of the well-known author Erion Kristo, which was really chosen, a peak in journalism to move to another peak in poetry..

I had in my hands the two books of the Rukaj brothers: "Takim me vetvehten" authored by my dear friend Prof. Ethemin and the quoted book of the "Poet of the Gods", now, Petr Rukaj. I was at a loss as to who to read. I chose the poet.

I am amazed! Sleep exiled. His ballads, verse, metaphors held me as if by magic. The beauty, depth, simplicity and freedom of verse and prose convey a special emotion. They make you feel suspended, weightless, with a sense of relief, purification, reflection, appreciation and pride for the values ​​they carry, for our heritage so exalted by him and for the genius of His pen.

The foreword by Pëllumb Kulla and the essays of His colleagues stood beautifully at the level of the ballads.

 The journey through mixing the past with the present, the tradition with the modern, the eternal with the temporary (as Timo Merkuri paraphrases in his reflection, in this book), leaving the sublimity of the eternal, surprises you.

In these cases, you feel a sense of responsibility that you should do something more, of course, each one in what he knows how to do best, as the poet himself has done in elevating the figures, values, and models that we have as a nation. We feel good when we have values ​​like Prof. Progress Kabo, who do not forget in any case and promote our notables, alongside the notables of humanity, even when the institutions "forget". As the poet himself does in this book when he dedicates each ballad to a colleague from the field of letters or a family member, because even the act of appreciating the family is a value. Also, eight years ago, four months before the consecration, in May 2016, in the capacity of director and screenwriter, he made available to us the first, and only up to that time, documentary that he had made about the figure of Mother Teresa (today Saint Teresa of Calcutta).

Here, it is worth noting that such figures, with such talents, so productive, with such energy to make good art and to highlight the best of this country and to make this country better through their positive criticism should be supported institutionally and financially to give as much of their genius as possible. I had the opportunity to meet him a few times: in the promotion of the book of the poet and folklorist Sejmen Gjokoli, to whom he also dedicates one of his ballads in this book, as well as several times more closely when we worked for the Forum for Mother Teresa, which centered on the Public Lecture of the most prominent researcher of Mother Teresa in the English-speaking world: Dr. Gëzim Alpion, University of Birmingham, UK.

I say this, based on the fact that if the Poet and the screenwriter had been supported today, we would have another wonderful work of his heritage: the documentary about the figure of the prominent personality from Vlonia: Ali Asllanit. I believe this must have remained one of His worries in the living. He had knocked, without result, at the Ministry of Culture and the Municipality of Vlora at that time. When we talked one day together, I said: There must be people in Vlora who can support this idea. Let's get together, we ask the people of Vlorë for help to finance it, because the communities must also be committed to honoring and enhancing the human assets of their city and province over the years. They elevate cities and return their investment many times over. Time did not leave us.

Someone else will probably have the talent and inspiration to do it, now not only for Ali Asllan or other prominent Vlonians, but also for the poet Petrit Rukaj himself. They should become part of the curriculum. And this is where I like to close, as the book closes with the words of the great Pëllumb Kulla:

"That you were Petrit Rukaj!

 You must be planted!"

What an appreciation!

After this experience, it is worth reading the following: "Meeting with yourself"

Sweet sleep to those who are now weighing down their eyelids and good morning to those who are caressed by the awakening.

Luiza Hoxhaj

Dt. 06/02/2023

Place Branding is a long-term effort

  A reflection on the journey towards a sustainable development of our cities and municipalities, inspired by the award of the small Municipality of Belsh at the Tourism Fair in Berlin, as a model in green development, which I take the opportunity to wish for more success in following:

   Place Branding is a long-term effort, a marathon, not a sprint - changing deep-rooted perceptions of our city, municipality, country is not something you can do overnight. This means that we need a strategy, at every level, that reflects that long-term vision, that will continue to engage stakeholders in this process and that will bring clear benefits to our city, municipality, county or country.

"TALENTS CIRCLE, THEY DON'T RUN AWAY"

I brought back this interview from 10 years ago, since in fact, currently, this phenomenon has taken on frightening proportions in our country, beyond that of a normal circulating process.

20/03/2014

Interview with Luiza Hoxhaj, executive director of the Center for the Study of European Policies for Regional and Local Development (CRDLS Albania). She is one of the organizers of the "Tako Talentet Shqiptare - Meet AlbTalents" conference, which will be held on March 28 and 29 in Vlore.

Hoxhaj explains what a highly qualified professional or a qualified worker is looking for to return: "They are looking for recognition and an environment in which to assert themselves. The salary comes later." We need to go beyond the brain drain rhetoric. Talents today don't go away, they circulate. It is precisely on this point that we must reflect, improve: to ensure that everyone who has gone can also return. Why not also for foreigners to come to Albania." We have studied the emigration of brains, of qualified workers and the opinion of young people about the country where they want to study and we find that: "What talents in every field require, more than money, is an environment where they are appreciated and placed in conditions to express themselves.”

Mrs. Hoxhaj, What is the scale of the phenomenon of leaving Albania?

"The data say that they go about 20 thousand graduates every year. And the number over the total number of immigrants, the percentage of graduates is constantly increasing, according to studies by the World Bank or the IOM. We must affirm in this case the lack of official data from ISTAT. In an absolute sense, it is not true that more academics or qualified workers leave Albania than other countries in our region. What makes the difference is that all these talents who emigrate, have in themselves a positive fact. But this has value if we manage to bring them back again, with the aim of being enriched by their experience. In fact we fail to do so. We can't even attract others from outside. This is a problem that we must solve. This remains a challenge for the Albanian state and society"

Is this also an economic loss?

"Of course. It is a loss of human and economic capital, although it is difficult to determine the extent of this loss. We must calculate how much it costs for the state or Albanian families (overwhelmingly in Albania this is a family investment, without denying the state's efforts) to form a new one and then look at the wealth value they generate abroad. Although it is not said that in Albania they would have been able to make the same contribution. Maybe here such a person would have been just an unemployed person."

What are the decisive factors to convince a qualified young person to choose to return to Albania?

"The center conducted a survey among immigrants, mostly young, partly still abroad and partly returned, asking them to explain: what are the factors behind their choice. There are 110 of them who answered the questionnaire, plus another 20 who expressed themselves through video messages or video interviews. There was a strong correlation between the two groups. In the first place is meritocracy. Abroad young people feel valued not based on their network of acquaintances, but based on what they know how to do, on their skills. Their talent is recognized also because careers there are more transparent. The second point is that this talent must be able to express itself: young people want to have the tools to do their work better. Because if they have to compete with someone who moves to a more functional environment, the risk, according to them, is that "I won't be able to win, even for the same skills". Practically, this means living in a place where research is funded, supported and a friendly environment is tolerated.”

And how important is the salary?

"On average, salaries abroad are certainly higher. But for immigrants, this factor is only in the third place. Even in various European countries, the "Law against exodus" has acted on this point with a series of tax incentives. This is an important innovation, but not enough. Why? Again, the priority for a talent is to have an ability to recognize values and a context that provides the technical and cultural tools to work well and improve. The desire to return is for almost everyone, for love, for a sense of belonging, or to make a contribution to the country of origin. But this only materializes in the presence of a supportive (favorable) environment."

A very cultural change, how can we encourage it?

"I think that positive lobbying activities, such as those of "Tako Talentet AlbTalents - Meet AlbTalents", are useful to break the resistance to change. It is very important to create a critical mass, both in Albania and abroad her, to then ensure that regulatory and non-regulatory initiatives find a fertile ground to develop. "

What is "Meet Albanian Talents-Mee AlbTalents"?

"Tako Talentet Shqiptare - Meet AlbTalents" is an effort to bring together all the actors who want to give their contribution to promote brain circulation. From young people abroad, who want to network (we have the As@an network model), to those who have returned and want to make their expertise available. From the deputies, from all parties, who will support a law that curbs brain drain, from local administrators, counties and municipalities, who should accompany it with other measures for brain drain. For example: funding planning for startups, dedicated social services, or one-stop shop counters, like the one implemented in the country. And finally, all companies that are aware that competitiveness is based above all on the availability of qualified human capital."

Some suggestions?

The time when we will formulate the suggestions will be the "Tako Talentet Shqiptare - Meet AlbTalents" conference on March 28 and 29, 2014 in Vlore. There will be several panels that will address exactly these areas. The best practices to be shared will be discussed and legislative proposals will emerge from the discussion with the talents returned to Albania, which will be given directly to the government. A way to ensure that a part of Albania, who have found opportunities abroad, make a contribution to improve the country's system. The region of Vlora has been chosen as the location of the conference, not only as a region that carries all the complex problems of this phenomenon, but also as a region that experiences this problem twice: emigration abroad as well as internal emigration to Vlore. Through the discussions, so far online on the Center's website, about e/migration, we find a great sensitivity of the public or interested parties on this topic. "

Refleksion mbi "Andej Baltë Këtej Erë", Balada Arbërore, nga Petrit Rukaj

Sapo përfundova librin e poetit të shquar dhe skenaristit po aq të talentuar Petrit Ruka:

"Andej Baltë

Këtej Erë", Balada Arbërore, dhe nuk doja të flija pa i shkruar modestisht dy fjalë.

Mbas një dite pak të ngarkuar mendova të shlodhesha pak, duke lexuar. Një ditë më parë kisha përfunduar Publicistikën e Zgjedhur të autorit të mirënjohur Erion Kristo, që ishte vërtetë e zgjedhur, një majë në publicistikë për të kaluar në një tjetër majë ne poezi..

Kisha në duar dy librat e vëllezerve Rukaj: "Takim me vetvehten" me autor mikun tim të nderuar Prof. Ethemin dhe të cipërcituarin libër të "Poetit të Perëndive", tashmë, Petrit Rukaj. Isha në dilemë kë të lexoja. Zgjodha poetin.

Jam e mrekulluar! Gjumi mërgoi. Baladat e tij, vargu, metaforat më mbajtën mbërthyer si me magji. Bukuria, thellësia, thjeshtësia dhe lirëshmëria e vargut dhe e prozës të përcjellin një emocion të veçantë. Ato të bëjnë të ndihesh pezull, pa peshë, me një ndjenjë lehtësimi, purifikimi, reflektimi, vlerësimi dhe krenarie për vlerat që mbartin, për trashëgiminë tonë aq të lartësuar prej tij si dhe per gjenialitetit e penës së Tij.

Parathënia nga Pëllumb Kulla dhe esetë e kolegëve të Tij i qëndronin bukur nivelit të baladave.

Udhëtimi përmes miksimit të të shkuarës me të tashmen, të traditës me modernen, të të përherëshmes me të përkohëshmen (sic e perifrazon në përsiatjen e tij, po në këtë libër, Timo Merkuri), duke ja lënë sublimitetin të përherëshmes, te befason.

Në këto raste të kaplon një ndjenjë përgjegjëshmërie se dhe ti duhet të bësh dicka më shumë, sigurisht seicili në atë gjë që di të bëj më mirë, sic ka bërë edhe vet poeti në lartësimin e figurave, vlerave, modeleve që ne kemi si komb. Ndihemi mirë kur kemi vlera si Prof. Përparim Kabo, që nuk harrojnë në asnjë rast dhe i promovojnë të shquarit tanë, krahas të shquarve të njerëzimit, edhe kur insitutcionet "harrojne". Sic ben vet poeti edhe në këtë libër kur cdo baladë ja dedikon një kolegu nga fusha e letrave ose një familjari, sepse edhe vet akti i vlerësimit të familjes është një vlerë. Po ashtu, tetë vjet më parë, katër muaj përpara shenjtërimit, në Maj 2016, në cilësinë e rregjizorit dhe skenaristit na vendosi në dispozicion dokumentarin e parë, dhe të vetëm deri në atë kohë, që ai kishte realizuar për figurën e Nënë Terezes (sot Shën Tereza e Kalkutës).

Po këtu, vlen të theksohet se figura të tilla, me kaq talente, kaq prodhimtare, me kaq energji për të bërë art të mirë dhe për të nxjerrë në pah më të mirën e këtij vendi dhe për ta bërë më të mirë këtë vend edhe përmes kritikës së tyre pozitive duhen mbeshtetur institucionalisht dhe financiarisht për të dhënë sa më shumë nga gjenialiteti i tyre. Unë pak herë kisha patur rastin ta takoja: në promovimin librit të poetit dhe folkloristit Sejmen Gjokoli, të cilit, gjithashtu, i kushton një prej baladave të tij në këtë libër si dhe disa here më nga afër kur punuam për Forumin për Nënë Terezën, i cili kishte në qendër Leksionin Publik të studjuesit më të shquar të Nënë Terezës në trevat anglishtfolëse: Dr. Gëzim Alpion, Universiteti i Birmingamit, MB.

E them këtë, duke marrë shkas nga fakti se nëse do të ishte mbështetur Poeti dhe skenaristi sot do të kishim një vepër tjetër të mrekullueshme trashëgimi prej tij: Dokumentarin për figurën e personalitetit të shquar vlonjatë: Ali Asllanit. Besoj se kjo duhet të ketë mbetur një nga brengat e Tij në të gjallë. Kishte trokitur, pa rezultat, në Ministrinë e Kulturës dhe Bashkinë e Vlorës të asaj kohe. Kur e biseduam një ditë së bashku unë i thashë: Duhet të ketë njerëz në Vlorë që mund ta mbështesin këte ide. Bëhemi bashkë disa, tu kërkojmë vlonjatëve ndihmë për ta financuar, sepse edhe komunitetet duhet të impenjohen për të nderuar dhe lartësuar asetet njerëzore të qytetit dhe krahinës së tyre ndër vite. Ata i lartësojnë qytetet dhe ua kthejnë shumëfish investimin. Koha s'na la.

Dikush tjetër, ndoshta do të kete talentin dhe inspirimin për ta bërë atë, tashmë jo vetëm për Ali Asllanin apo të tjerë vlonjatë të shquar, por edhe për vet poetin Petrit Rukaj. Ata duhet të bëhen pjesë e kurikulës mësimore. Dhe këtu më pëlqen ta mbyll, sic mbyllet edhe libri me fjalët e të madhit Pëllumb Kulla:

"Se ti ishe farë Petrit Rukaj!

Ti duhesh mbjellë!"

Cfarë vlerësimi!

Mbas këtij përjetimi ja vlen që leximi i radhës të jetë: "Takim me vetvehten"

Gjumë të ëmbël atyre, që tani po u rëndojnë qepallat dhe mirëmengjes atyre, që po i përkëdhel zgjimi.

Luiza Hoxhaj

Dt.06/02/2023

In memory of Petri Ruka - Në kujtim të Petrit Rukës

Although Prof. Ethemi told us in a trembling voice, a little more than three weeks ago, that Petriti (Rukaj), the great poet, was living the last part of his life, slowly going towards extinction, today's news makes me very sad. It seemed that in my mind I had created the myth of his not escaping from this world! Poets of the caliber of Petrit actually do not die out! They live forever!

I got to know the poet late, at the promotion of Sejmen Gjokoli's poetry book, years ago. Later, in 2016, we collaborated with filmmaker Vladimir Bizhga and poet Petrit Rukaj in an event organized by our center CRLDS Albania, on the eve of Mother Teresa's canonization.

I had asked Ladi to film our event, which was also the first event in our country before the canonization of Mother Teresa. The genesis of the activity was my agreement with Dr. Gëzim Alpion, from the University of Birmingham, Great Britain, to deliver the public lecture "Mother Teresa: Challenges of studying before and after canonization".

Since I had previously read several publications and references about the figure of Mother Teresa by a well-known academic and publicist, I thought of accompanying the lecture of the well-known academic with a forum, building a discussion panel with academics and clerics, who would discuss different dimensions of the figure of Mother Teresa, composed by Prof. Progress Kabo, Prof. Dr. Nevila Nika, Don. Gjergj Mete and Dr. Alpion joy.

Explaining this to Ladi, he tells me: Why don't you also communicate with Petrit Ruka, he has a wonderful documentary about Mother Teresa.

I was happy and told him: - It would be fantastic. I know him a little, I met him only once. - I have no contact with him, I added further (I did not know that he was the brother of the very honorable Prof. Ethem Rukaj. How many bright minds in one family I would think later when I learned this fact).

- I communicate with him, Ladi tells me.

The poet, screenwriter, filmmaker (multidimensional figure) accepted the meeting invitation and we let him meet the very next day.

The three of us met in a cafe at the pedestrian crossing near Ura e Tabakeve. I presented our idea to him. He was immediately enthralled by her. His eyes shone and he began to discuss passionately. Normal. It was about Mother Teresa. He told me that this activity goes very well with the documentary, the CD of which I am giving to our center on this occasion.

To give more value and breath to the event, he reinforced my idea, to also interpret some poems about Mother Teresa by the poet Visar Zhiti. I had taken the book with me and Petriti himself selected some of the poems, which were to be performed by the actors of the National Experimental Theatre.

So helped by a beautiful soul like Petrit Rukaj from a Public Lecture, purely academic, we concluded in a wider activity titled according to one of Mother Teresa's expressions: "Heaven is in our hands". It would contain four components: Documentary, Lecture, Forum and interpretation of poems between sessions.

 With such people, cohesion is created immediately and it seems as if you have known them for a lifetime. I asked him if he could help us with the documentary and script for the Center's anniversary. Yes, he told me we will talk about the details at the right time.

 In my conversations with him, I remembered that, beyond his extensive knowledge, he had many ideas, many projects, he wanted to capture on celluloid, many events and pictures, which he was worried that he could not realize, because lacked funds. Spiritual wealth is often not enough. One of them was the great desire to make a documentary about the poet, patriot and statesman from Vlonia Ali Asllani. Everything was sketched in his mind. But the funds.....

He had proposed, without result, to the two mayors of the Vlora Municipality, who do not let surrogate events go unfunded and let valuable projects sleep in the minds and hearts of the creators.

How proudly he said, that Ali Asllani, as the Mayor of Vlora in 1919, did not accept that the body of Ismail Qemali disembarked from the ship without being covered with our national flag.

I was excited by this project, a little embarrassed by his statement that we Volon people should do more for figures like Ali Asllani and not only, who are the pride of the city, I told him: Why don't we appeal to the citizens and to the Vlonia spirit, ignoring the wall of silence. We left it to make joint efforts. Time was not kind and sent the Poet to Heaven prematurely, taking with him a precious part of his creative mine.

His stone remained inexhaustible! Maybe the poet will apologize without guilt, there in Heaven to Ali Asllani, where I believe they will sit together at the table of the great. Meanwhile, we here on earth must apologize to the poet, that we are not a good enough company to create optimal working conditions for jewels like him, that we did not help him bring as much to the surface as possible.and from his gold mine. Perhaps these impossibilities and the high sensitivity to everything that surrounds us may have broken the poet's heart. Or is it our rudeness and the difficulties we face that make it possible for talents like Petrit Rukaj to be born and developed?

However, he has left a lot of legacy for us and future generations. We should be grateful for that. Thank you Poet of the Nation! Farewell Poet and Great Man!

Luiza Hoxhaj

7/07/2021

 Megjithëse Prof. Ethemi na tha me zë të drithëruar, pak më shumë se tri javë më parë, se Petriti (Rukaj), poeti i madh, po jetonte pjesën e fundit të jetës së tij, duke shkuar ngadalë drejt shuarjes, lajmi i sotëm më trishtoj shumë. Dukej se në mendje kisha krijuar mitin e mos ikjes së tij nga kjo Bote! Poetët e kalibrit të Petritit në fakt nuk shuhen! Ata jetojnë përjetësisht!

Unë e njoha vonë poetin, në promovimin e librit me poezi të Sejmen Gjokolit, vite më parë. Më vonë, me 2016, me kineastin Vladimir Bizhga dhe poetin Petrit Rukaj do të bashkëpunonim në një event të organizuar nga qendra jonë CRLDS Albania, në prag të shenjtërimit të Nënë Terezës.

I kisha kërkuar Ladit të filmonte eventin tonë, që ishte ndërkohë edhe eventi i parë në vendin tonë përpara shenjtërimit të Nënë Terezës.    Zanafilla e aktivitetit ishte dakortesia ime me Dr. Gëzim Alpion, nga Universiteti i Birmingamit i Britanisë së Madhe, për të mbajtur leksionin publik “Nënë Tereza: Sfidat e studimit para dhe mbas shenjtërimit”.

Duke qenë se kisha lexuar më parë disa publikime dhe referime rreth figurës së Nënë Terezës nga akademik dhe publiciste të njohur mendova ta shoqëroja ligjërimin e akademikut të njohur me një forum, duke ndërtuar një panel diskutimi me akademik dhe klerik, të cilët do të diskutonin mbi dimensione të ndryshme të figurës së Nënë Terezës, i përbërë nga Prof. Përparim Kabo, Prof. Dr. Nevila Nika, Don. Gjergj Mete dhe Dr. Gëzim Alpion. 

Duke ja shpieguar Ladit këto ai më thotë: Përse nuk komunikon edhe me Petrit Rukën, ai ka një dokumentar të mrekullueshëm për Nënë Terezën.

U gëzova dhe i thashë: -Do ishte fantastike. Unë e njoh pak, e kam takuar vetëm një herë. -Nuk i kam kontakt shtova me tej (nuk e dija që ishte vellai i Prof. shumë të nderuar Ethem Rukaj. Sa mendje të ndritura brenda një familjeje do të mendoja më vonë kur e mesova këtë fakt).

-Komunikoj unë me të më thotë Ladi.

Poeti, skenaristi kineast (figurë shumëdimensionale) e mirëpriti ftesën për takim dhe e lamë të takoheshim qysh të nesërmen.

U takuam të tre në një kafë tek pedonalja pranë Urës së Tabakëve. I prezantova idenë tonë. U entuziazmua menjëherë prej saj. Sytë i shkëlqyen dhe filloj të diskutonte me pasion. Normal. Bëhej fjalë per Nënë Terezën. Më tha se këtij aktiviteti i shkon shumë të celet me dokumentarin, CD-ne e të cilit me këtë rast ia dhuroj  qendrës sonë.

Për t'i dhënë më shumë vlerë dhe frymëmarrje eventit ai përforcoi idenë time, për t'u interpretuar edhe disa poezi mbi Nënë Terezën nga poeti Visar Zhiti. E kisha marre librin me vete dhe Petriti përzgjodhi vet disa prej poezive, të cilat do të interpretoheshin nga aktorët e Teatrit Kombëtar Eksperimental.

Kështu të ndihmuar nga një shpirt i bukur si Petrit Rukaj nga një Ligjërim Publik, thjesht akademik, ne konkluduam në një aktivitet  më të gjerë të titulluar sipas një prej shprehjeve të Nënë Terezës:   “Qielli është në duart tona”.  Ai do të përmbante katër komponentë: Dokumentar, Ligjërim, Forumi dhe interpretimi i poezive ndërmjet seancave..

   Me njerëz të tillë krijohet menjëherë kohezioni dhe të duket sikur i ke njohur prej një jete. I kërkova se mund të na ndihmonte me dokumentarin dhe skenarin për përvjetorin e Qendrës. Po, më tha për detaje flasim në kohën e duhur.

 Në bisedat me të më ka mbetur në mendje se, përtej njohurive të tij të gjera, Ai kishte shumë ide, shumë projekte, donte të fiksonte në celuloid, shumë ngjarje e figura, për të cilat kishte brengën se nuk po i realizonte dot, sepse i mungonin fondet. Pasuria shpirtërore, shpesh nuk mjafton. Një prej tyre ishte edhe dëshira e madhe për të realizuar një dokumentar për Poetin, patriotin dhe shtetarin vlonjat Ali Asllani. Cdo gjë ishte e skicuar në mendjen e tij. Por fondet.....

Ua kishte propozuar, pa rezultat, edhe dy kryetarëve të Bashkisë Vlorë, të cilët nuk lenë evente surogato pa financuar dhe projekte me vlerë i lenë të flenë në mendjen dhe zemrën e ideuesve.

Me sa krenari thoshte, që Ali Asllani, si Kryetar i Bashkisë së Vlorës në1919 nuk pranoj që të zbriste nga anija trupi i Ismail Qemalit pa u mbuluar me flamurin tonë kombëtar.

Unë u entuziazmova nga ky projekt,  pak e turpëruar edhe nga thënia e tij se ne vlonjatët duhej të bënim më shumë për figura si Ali Asllani dhe jo vetëm, që janë krenari e qytetit, i thashe: Po përse mos t'i bëjmë thirrje qytetarisë dhe shpirtit vlonjatë, duke injoruar murrin e heshtjes. E lamë që të bëjmë përpjekje të përbashkëta.  Koha nuk u tregua e mëshirëshme dhe e dërgoi Poetin në Parajsë përpara kohe, duke marrë me vete një pjesë të cmuar të minierës së tij krijuese.

Gurra e tij mbeti e pashteruar! Ndofta poeti do t'i kërkoj falje pa faj , atje në Parajsë Ali Asllanit, ku besoj se do të ulen së bashku në sofrën e të mëdhenjëve. Ndërkohë ne këtu në tokë duhet t'i kërkojmë falje poetit,  që nuk jemi shoqëri mjaftueshëm e mirë për t’I krijuar kushte optimale pune xhevahireve si ai, që nuk e ndihmuam të nxirrte sa më shumë në sipërfaqe nga miniera e tij e artë. Ndoshta edhe këto pamundësi dhe ndjeshmëria e lartë ndaj gjithëshkaje që na rrethon mund ta kene drobitur zemrën e poetit.  Apo kjo vrazhdësia jonë dhe vështirësite që perballojmë bëjnë të mundur të lindin dhe zhvillohen talente si Petrit Rukaj?

Gjithësesi ai ka lenë shumë trashëgimi për ne dhe brezat pasardhës. Për këtë duhet t'i jemi falenderues. Faleminderit Poet i Kombit! Lamtumirë Poet dhe Njeri i madh!

 

Luiza Hoxhaj

7/07/2021

Forumi i Zhvillimit Ekonomik Rajonal dhe Vendor i Ballkanit Perëndimor-FoRLED

Duke marrë pjesë aktive në suksesin e kësaj iniciative, ne e bëjmë Forumin e Vlorës një vend të rëndësishëm për të diskutuar rreth Zhvillimit Rajonal dhe Lokal dhe sfidat e tij në Rajonin e Ballkanit Perëndimor.

 http://crlds.org/forumi-i-zhvillimit-rajonal-dhe-lokal/