Cerca nel blog

sabato 31 luglio 2010

Ekonomia dhe politika

Eshte politika e mire qe ben ekonomin e mire. Shpesh politikologet, sociologet dhe ekonomistet perplasen mbi ate se cfare nevojitet te behet per te pasur nje ekonomi te shendeteshme, ne rritje, konkurruese, e afte te siguroje mundesi dhe te drejta per anetaret e komunitetit
Ne kete perspektive ka nje konsensus te pergjitheshem mbi rrugen qe eshte e nevojeshme te pershkohet per te bere qe te rritet ne te njejten kohe mireqenia ekonomike dhe karakteristikat themelore te shoqerise sone, lirise dhe sigurise. Por ne se rruga eshte e percaktuar perse nuk ndermerret me vendosmeri.
Vemendja duhet te perqendrohet mbi dimensionet ndernacionale te politikave qe vendosin per hapjen e tregetise boterore, te levizjes nderkombetare te burimeve njerezore, mbi politikat qe rregullon pjeserisht funksionimin e ekonomise dhe shoqerise, menyren e saj te stabilizimit te maredhenieve me subjektet pergjegjese te krijimit te pasurise, ndermarrjet, dhe rolin e tij te programimit te te ardhmes se lidershipit

Agenda digitale: Plani i veprimit te Komisionit

Komisioni Europian ka prezantuar nje Agende europiane dixhitale, aktualizimi i te ciles do te duhej te jape nje kontribut te rendesishem ne rritjen dhe shperndarjen e perfitimeve qe derivojne nga era digitale te gjitha shtresave sociale. Ne 15 vitet e fundit teknologjia e informacionit dhe e komunikimit kane percaktuar tashme aresyen e shtimit te produktivitetit ne Europe dhe eshte e mundeshme qe kjo tendence te jete gjithnje ne rritje.
Ne Agende tregohen shtate zona prioritare te verpimeve: Krijimi i nje tregu te perbashket dixhital, nje nderveprim me i ngushte, nje besim me i madh ne internet dhe ne sigurine e tij, nje akses shume me i shpejte ne internet, investime me konsistente ne sektorin e kerkimit dhe zhvillimit, nje permiresim i alfabetizimit dhe te perfshirjes dixhitale, perdorimi i teknologjise se informacionit dhe te komunikimit per te mbeshtetur sfidat qe shoqeria duhet te perballoj si ndryshimet klimatike dhe plakja demografike.
Ne keto shtate aksione, Agenda dixhitale parashikon 100 nderhyrje te follow-up, nga keto 31 do te jene te karakterit legjislativ. Agenda dixhitale perben nja nga shtate inisiativat qe do te ndermerren ne kuadrin e Strategjise Europa 2020 per nje rritje inteligjente, te qendrueshme dhe perfshirese. Ballafaqimi me keto sfida eshet domosdoshmeri per cdo vend te zhvilluar pao ne zhvillim, anetar apo aspirant per anetaresim ne Europe.

Ne web vrapon informacioni, por jo perfitimet

Bota e rrjetit sigurisht ka gjeneruar efekte negative per shtypin e shkruar. Jo me shume nepermjet nje zvendesimi direkt te investimit publicitar dhe lexuesve, se sa me futjen e instrumentave te reja publicitare dhe me nje permbajtje te pakufishme, qe i kane vendosur formatet e gazetave tradicionale ne nje situate difensive.
Por bota e internetit, megjithese eshte duke “destabilizuar” aktoret tradicional, nuk ka zjgidhur ende problemet e lidhura me ekuilibret ekonomik te siteve.
Jetojme ne nje periudhe te diskutimeve te medha ne boten e informacionit dhe te politikes, mbi mundesite e rrjetit per te prezantuar gjithnje e me teper nje kanal te shperndarjes se lajmit dhe ne paralele zbehjen, dobesimin e gazetave tradicionale.
Forume te rendesishme si Finacial Times ose The Economist jane te interesuar per fatet e gazetave te shtypura qe kane, dhe sipas rastit, duke parathene nje termet pak a shume te shpejte drejt fatit te renduar ose nje kapacitet te rilindjes me ide te reja dhe formula te reja editorialesh.
Ne sfond efektet e krizes ekonomike; renia dramatike e materialit publicitar qe ka goditur mediat dhe ne vecanti, gazetat, kontraktimin e numrave te shitur dhe rreptesine e strukturave te kostove ligjore te redaktimit, kane kerkuar nderhyrje ne reduktimin e personelit dhe te vleresimit te programeve.
“Fajet e web”: Ne “banken e te akuzuarve” ne pjesen me te madhe jane vendosur sitet e lajmeve on-line, si ato te promovuara nga te njejtit tituj te shtypur, ashtu edhe ato qe arrihen nepermjete motorit te kerkimit, te cilat ofrojne nje sherbim te selektuar te lajmeve duke pershkuar oferten e brendeshme te web. Eshte ngritur ndaj tyre teza e nje dopio xhvatjeje si ne drejtim te publicitetit ashtu dhe mbi ate te numrit te lexuesve. Te shohim ne se tezat e “akuzes” jane te justifikueshme:
Publiciteti ne internet eshte ne rritje prej disa vitesh dhe ka njohur nje evolucion te dukshem kohet e fundit. Ne insertet( fashikujt) e pare statike ne faqet on-line jane rritur hap pas hapi mundesite per sitet e reklamave si dhe permbajtja e vidiove, ku mesazhet jane te ndaluara eshte gjithnje dhe me e pasur. Por mbi te gjitha, instrumentat e reja te klasifikimit te vizitoreve u lejojne siteve te arrijne ne menyre ekstremisht selektive mesazhe te pershtateshme promocional ndaj nje publiku potencialisht te interesuar. Kapaciteti i rritjes se perdoruesit duke u nisur nga permbajtja e kerkuar, ne formen e fjalekyceve te kerkimit ose te siteve te vizituar lejon te kombinosh progresisvisht fragmentimin e publikut, gjithnje e me te ekspozuar ndaj nje oferte me nje propabilitet gjithnje e me te gjere blogjesh, duke i bere keto kanale te reja me interes te madh per insercionistet. Nuk jane keshtu eventualisht sitet web te lajmeve ne vetvete qe sjellin kete revolucion ne fushen e publicitetit, por eshte bota e internetit ne kompleksitetin e saj, qe duke ofruar mundesi te reja te investimit publicitar, tenton te zhduk format tradicionale dhe me pak efikase si publiciteti ne leter te shtypur.
Komportimi i lexuesit: E cfare thone lexuesit? Mundemi te mendojme se humbja e kopieve te stampuara tradicionale eshte bere e mundur, duke konsultuar falas sitet on-line te gazetave, keshtu qe lexuesit nuk gjejne aresye per te blere diten e neserme kopien ? Nje teze pak e pranueshme
Formati i lajmeve te siteve on-line, azhornohet ne menyre konstatnte gjate dites, nje fakt ky pak a shume i ngjashem me ate te news televiziv: lajme te shkurter dhe koncize te pathelluar. Ne nje fare sensi mund te themi qe kush ka patur te hapur gjate gjithe dites sitin e nje te perditeshmeje mund te evitoj te shoh lajmet e mbremjes ne televizion, por do te kishte aresye per te dashur te lexoj lajmet me te thelluara dhe komentet qe sidomos diten pasardhese do te gjej mbi kopien e shtypur.
Edhe ketu, ashtu si per publicitetin dobesimi nuk eshte nje fenomen direkt e medias se botes se internetit ndaj asaj te medias se shtypur, por nje spostim padyshim qe i vjen natyrshem dhe eshte nje fenomen qe mundemi ta perfshijme duke pare ne boten e informacionit. On-line, on-screen ose on-paper dhe nderveprimet e tyre te shumefishta.
Ne 15 vitete e fundit , ne zhvillimin e plote te rrjeteve, oferta e permbajtjeve eshte rritur jashetzakonisht, por ende media e shkruar eshte nje burim, qe ka mbetur i pandryshuar dhe do te mbetet per aresye fiziologjike per shume kohe pasi eshte vemendja jone per te lexuar nje gazette.
Ne terma te tjere, oferta e madhe e permbajtjes eshte ne raport gjithnje me te hapur por nje burim ne shterje, prezantuar nga vemendja dhe nga koha e lexuesve. Ne kete krahasim tentojne te vjeterohen ato formate, qe pare nga natyra e tyre kerkojne nje kohe per njesi informacioni me te madh, sic jane gazetat.
Ne se nje artikull do te jap mjaftueshem informacion te ngjashem me ate qe ne menyre te permbledhur na thote nje site on-line, lexuesi do te zgjedh sigurisht kete te fundit ndaj te parit. Nuk eshte e rastit qe midis te rinjve, te cilet tipikisht jane me te ekspozuar ndaj ofertes se jashetzakoneshme te permbjatjes se botes se internetit, gazetat jane fondi i fundit i marrjes se informacionit.
Probleme dhe perfitime: Ky mekanizem nga ana tjeter gjeneron probleme serioze ne anen e nxjerrjes se perfitimeve. Lajme te thjeshta dhe te shpejte, sic gjejme gjate dites ne site on-line, mund te gjejne vizitore vetem ne se jane te shperndare falas.
Prandaj sitet on-line per kete komponent te permbajtjes, nuk mund te arrijne te mbledhin perfitime nga lexuesit, nderkohe qe gazetat gjenden ne nje renie dhe evazion te vazhdueshem per shkake te ofertes se ofruar nga permbajtja e rrjeteve, por pa mundesi te rikuperoje perfitimet nga keta vizitore te rinj, te cilet braktisin shtypin e shkruar. Kush arrin te paguaj permbjajtjen on-line eshte kush me to ofron nje vlere te vecante, sic bejne psh Wall Street Journal ose Financial Times, me pjeset me pagese te siteve te tyre, qe nuk lejojne te marresh informacion te rendesise se kryesore per investimet.
Ne konkluzion bota e rrjetit ka gjeneruar sigurisht efekte negative mbi shitjet e shtypshkrimeve, jo me shume nepermjete nje zvendesimi direkt te investimeve publicitare dhe lexuesit se sa ne futjen e investimeve te reja publicitare dhe te nje permbajtjeje te gjere qe kane vendosur formatet e gazetave tradicionale ne nje situate difensive kundrejt alternativave te disponueshme sot ne treg.
Por bota e internetit, duke destabilizuar aktoret tradicional nuk ka zgjidhur akoma plotesisht problemet e lidhuara me ekuilibrin ekonomik te siteve
Do ta shohim pikerisht nga nje kendveshtrim i vecante i vezhgimit ne te cilin veshtiresite qe te bashkekzistojne permbajtjet origjinale, nje formule open-source, qe enfatizon rolin infromativ te sitit, artikuj jo te shperndashem dhe zgjedhje per te mos ftuar publicitet e bejne mbijetesen e siteve te informacionit nje sfide te perditeshme, Nga kendeveshtrimi i publikut te arritur mund te shohim nje sukses. Formula e kontributeve vullnetare te lexuesve modeli i financimit komplet ne perafrim open-sorce lejon vazhdimin e mbulimit te kostove te siteve lidhur me sa punojne ne redaksi. Por vazhdimesia e kesaj eksperience behet nje vuajtje e perditeshme per poseduesit e siteve.

lunedì 12 luglio 2010

Me shume emigrante, me shume krime? Varet nga politika

Rezultatet e nje kerkimi ne Mbreterine e Bashkuar demostrojne se prezenca e emigranteve jo domosdoshmerisht trasformohet ne nje rritje te nivelit te kriminalitetit. Perkundrazi. Ne se te huajve ju lejohet liria e hyrjes dhe daljes nga vendet pritese, te punojne me rregulla dhe te zgjedhin lirisht tregun e punes, ne te cilin te perfshihen, nuk rregjistrohen efekte negative nga pikepamja e kriminalitetit. Kur politika migratore ju mohon atyre keto mundesi, ata mund te perfundojne duke zgjedhur aktivitete kriminale per ti bere balle nevojave te jeteses (ushqyerjes). Me ne fund jo te gjitha rrufete bien mbi emigrantet. Ky mendoj se eshte nje kapercim pozitiv ne mentalitetin e poppullsive te vendeve pritese ndaj emigranteve.
Nuk ekziston nje lidhje pergjithesisht e vlefeshme midis kriminalitetit dhe emigracionit. Niveli i kriminalitetit ne nje kolektivitet varet nga nje sere faktoresh: I pari eshte mbi te gjitha se cfare kuptojme me krime dhe se dyti raporti i perqindjes se krimeve te ndodhura sipas statistikave kundrejte atyre te kryera. Te dhenat statistike pastaj i korrespondojme me perceptimin e ketij fenomeni nga ana e njerezve. Mbas kesaj hyrjeje mund te thuhet qe emigracioni mund ta shtoje apo mund ta pakesoje nivelin e kriminalitetit, gje e cila varet nga cilesia e emigracionit. Shpesh beht gabimi ti konsiderosh emigracionin vetem nen aspektin sasior , duke injoruar ate cilesor, qe nuk eshte e nje rendesie me te vogel.
Nevojitet te ndahen qytetaret: Kjo e ekzistences se emigranteve keqberes eshte nje e vertet parciale, por ama nje vertet. Kush nuk ka dhe nuk gjen mjete mbijetese tenton lehtesisht te behet nje keqberes. Por eshte po kaq e vertet, qe behet fjale edhe per te lindur te tille (keqberes), si ne rastin e italianeve, franceze britanike etj. Puna eshte qe per nje grusht vota ushqehet ksenofobia dhe perfundon duke krijuar psikoza tek njerezit se gjoja gjithe emigrantet jane keqberes apo se gjithe krimet i kryejne emigrantet. Per ajo qe me duket mua me e drejte eshte t'i ndaj njerezit ne te ndershem dhe ne te pandershem, duke i konsideruar sipas fajeve apo veprimeve qe kryejne. Por politka(rasti italian psh) tenton t'a interpretoj ligjin per miqte, ndersa e aplikon per armiqte.
Ne se emigracioni do te vazhdoj te trajtohet nga qeveria si nje “problem emergjence” dhe i shndruar ne celes te kriminalizimit ideologjik dhe elektoral”, kriza ekonomike do te fshije edhe ato pak te drejta qe u kane mbetur emigranteve. Jane fjalet e Sergio Giovagnoli gjate nderhyrjes se tij ne prezantimin e raportit te Social Watch i cili ka nenvizuar se te besh qe te kaloj ne opinionin publike figura e emigrantit si kriminel pa mundesi per tu degjuar dhe duke u paraqitur si te rrezikshem si dhe te pakonsiderueshem.
Ai kritikon qeverine qe i kavaleron ceshtjes se klandestineve sepse eshte gjithe kohen ne fushate elektorale dhe nuk konsideron qe te mohosh te drejten e votes se kater milion emigranteve qe jetojne ne menyre te rregullt ne Itali, qe paguajne taksa dhe i kane femijet ne te njejtat shkolla me femijet tane eshte nje prapambetje ne raport me demokracine moderne.
Emigracioni: Besoj se kushdo ndihet i gjykuar padrejtesisht, i paragjykuar ne cdo levizje, objekt i cdo ngjarje te keqe, heret apo vone do te behet keqberes jo vetem ekstrakomunitar qofte.
Do te ishte nje gje e mire te vizitoje muzeun e Elies Island (NY) mbi emgracionin: shoqatat e punes te viteve 900 e kishin kuptuar qe emigracioni jo i interguar ishte vertet i rrezikshem, jo vetem per emigrantet ne vetvete. Hartuesit e atyre politikave megjithese nuk do te kene qene ekonomiste te medhenje, por ishin 110 vjete perpara ne te gjitheve kur organizonin kurse mbi te drejtat, te gjuhes opo profesionale si dhe integrim per femijet. Ne kete menyre krijohen qytetaret e se nesermes, te njohur dhe aderues ne programe sociale te perbashket te nje vendi.

domenica 4 luglio 2010

PIÙ IMMIGRATI PIÙ CRIMINE? DIPENDE DALLA POLITICA

I risultati di una indagine sul Regno Unito mostrano che la presenza di immigrati non necessariamente si trasforma in un aumento dei tassi di criminalità. Anzi. Se agli stranieri viene lasciata la libertà di entrare e uscire dal paese ospitante, lavorare in regola e scegliere i mercati del lavoro locali in cui inserirsi, non si registrano effetti negativi dal punto di vista della criminalità. Quando la politica migratoria preclude loro queste possibilità, possono finire per scegliere attività criminose per far fronte alle necessità di sostentamento.
No a criminalizzazione ideologica : Se il fenomeno dell'immigrazione continuera' a essere gestito dal governo come "un problema e un'emergenza" e letto in chiave di "criminalizzazione ideologica ed elettorale", la crisi economica "spazzera' via i pochi diritti rimasti ai migranti". E' il monito di Sergio Giovagnoli, responsabile nazionale Welfare dell'Arci, che intervenuto alla presentazione del rapporto della rete Social Watch ha sottolineato come "far passare nell'opinione pubblica la figura dell'immigrato come delinquente e stuoratore, senza le opportune distinzioni" e' "rischioso quanto sconsiderato".
Giovagnoli ha criticato il governo che "cavalca l'emergenza clandestini perche' e' sempre in campagna elettorale" e "non considera che negare il voto a quattro milioni di migranti regolari che pagano le tasse e hanno i figli nelle nostre scuole e' un arretramento rispetto all'idea di moderna democrazia.
Non esiste una relazione generalmente valida fra criminalità e immigrazione. Il tasso di criminalità di una collettività dipende da una serie di fattori: primo fra tutti cosa si intende per crimine e secondariamente la percentuale dei crimini computati dalle statistiche rispetto a quelli commessi. I dati statistici poi non corrispondono alla percezione di un fenomeno da parte della gente. Dopo questa premessa si afferma che l'immigrazione può aumentare o diminuire il tasso di criminalità e ciò dipende in primis dalla qualità dell'immigrazione. Spesso si commette l'errore di considerare l'immigrazione solo sotto l'aspetto quantitativo ignorando quello qualitativo, che non è di minore importanza.
Immigrazione: Credo che chiunque si senta vessato ingiustamente, impedito in ogni movimento, fatto oggetto di ogni malversazione... prima o poi è portato a delinquere...non solo gli extracomunitari.
Sarebbe una buona cosa visitare il museo di Ellis Island (NY) sull'immigrazione: le trade unions dei primi del '900 avevano capito che l'immigrato non integrato era il vero pericolo, non l'immigrato per se. Non saranno stati grandi economisti, ma erano 110 anni avanti a noi tutti: corsi sui diritti, di lingua, di professionalizzazione, integrazione per i figli. In questo modo si creano i cittadini del domani, riconoscenti e aderenti al progetto sociale comune che è un paese.
bisogna dividere i cittadini: Quella degli immigrati uguale delinquenti è una verità parziale, ma una verità. Chi non ha o non trova mezzi di sostentamento tende più facilmente a delinquere. Ma ciò è vero anche se si tratta dei nativi, nel caso gli italiani o altri. Il punto è che per un pugno di voti, si alimenta la xenofobia e si finisce per creare psicosi nella gente. Per quel che mi riguarda, divido le persone in oneste e disoneste, prevedendo per le seconde le pene previste. Ma la politica (italiana p.es) tende ad interpretare la legge per gli amici, mentre la applica ai nemici. Ciò è una palese violazione dei principi costituzionali italiani. Tuttavia, dato che gli italiani non la conoscono la Costituzione, e ne ignorano il contenuto degli articoli, a chi volete che importi?.

giovedì 1 luglio 2010

Maria Luisa Busi le Tg1

Maria Luisa Busi largohet nga drejtuese e Tg1 dhe i shkruan Manzolinit:
“Nevojitet repsekt me i madh : per lajmet, per publikun, per te verteten”
“ Ku eshte vendi yne real? Ku jane grate e jetes reale? Ato qe duhet te presin me muaj per nje mamografi, se nuk munden dot ta paguajne ate? Ato me pagat me te keqia ne Europe, ato qe mundohen cdo dite per te ecur perpara, sepse ne cerdhet nuk ka vend per te gjithe femijet tane? Duhet t’u hike gjaku ose te vdesin per te pasur nderin e nje titullit tone. Dhe akoma: “nje gazetar ka nje mjet te vetem per te mbrojtur bindjet e veta profesionale: te heqe mbi copen e letres firmen e vet. Nje spiker, nje spikere, mundet vetem te shpetoj fytyren e vet, ne kete rast”. Me nje leter Maria Luisa Busi ka njoftuar kerkesen e saj per te lene detyren ne Tg1.
Ja teksti integral
I dashur drejtor te kerkoj te lirohem nga detyra e drejtueses se edicionit te ores 20 te Tg1, duke qene se eshte nje situate e caktuar, e cila nuk me lejon te zhvilloj kete detyre pa paragjykuar aftesite e mia profesionale. Kjo eshte per mua nje zgjedhje e veshtire, por e detyruar.
E konsideroj linjen editoriale, qe ke dashur te ngulisesh ne revisten televizive nje lloj devijimi, per shkak te te cilit Tg1 rrezikon te thyhet perball nje humbjeje definitive te besueshmerise se telespektatoreve.
Sic ka thene Presidenti i Komisionit te Mbikqyrjes se Rai Sergio Zavoli:
“Kreu, me e madhja reviste italiane, duke hequr dore nga struktura e saj tradicionale ka pare te trasformohet se bashku me identitetin e vet edhe nje pjese e degjuesve tradicional”
E Dua kete reviste (televizive), ku punoj prej 21 vjetesh. Sepse eshte nje reviste e madhe. Ka qene revista e Vespes, Frajeses’ Longhit, Morriones, Favas, Giuteles. Revista e kulturave te ndryshme, e ideve te ndryshme. Na nxinte te gjitheve, eshte kjo pasuria e saj. Ishte revista e tyre, revista e jone. Edhe e kolegeve, qe i keni levizur nga detyrat e tyre dhe e shume te tjereve ketu brenda, qe kane qene te margjinalizuar. Kjo eshte reviste, qe ka folur gjithnje per gjithe vendin. Revista e italianeve. Revista qe u ka dhene ze te gjitha zerave. Kurre nuk ka qene revista e nje zeri te vetem. Sot informacioni i Tg1 eshte nje informacion i pjeseshem dhe i njeaneshem
Ku eshte vendi real? Ku jane grate e jetes reale? Ato te cilat duhet te presin me muaj per nje mamografi sepse nuk munden ta paguajne dot ate? Ato qe kane pagat me te keqia ne Europe, ato qe mundohen cdo dite per te bere perpara, sepse ne cerdhe nuk ka vende per te gjithe femijet tane? Duhet t’u hike gjaku ose te vdesin qe te kene nderin e nje titullit tone. E ku jane grate dhe burrat qe kane humbur punen? Nje milion persona mbrapa te cileve jane familjet e tyre. Ku jane te rinjte, per here te pare me nje te ardhme me te keqe se sa e baballareve? Po dyzetvjacaret ende te pasigurte, me 800 euro ne muaj, qe nuk munden te blejne dot as nje divan pale te sjellin nje femije ne jete? E ku jane te pushuarit e Alitalias? Cfare fundi kane patur? Po qindra ndermarrje te verilindjes qe u zhduken sepse falimentuan?
Ku eshte kjo Itali, qe kemi detyre ta tregojme? Kjo Itali egziston. Por Tg1 e ka eleminuar. Edhe blerjen e letres higjenike per vajzen time qe ndjek klasen e pare fillore ne nje shkolle publike. Por ne mbremje, ne Tg1 te ores 20 i japim hapesire vetem ministrave Gelmini dhe Brunetta, qe prezantojne projektin e ri, te madh per dixhitalizimin e shkolles, perfshi edhe tabelat multimediale interaktive.
Italia qe jeton nje krize dramatike sociale ka perfunduar ne binaret e vdekur te indiferences sone. E shtypur midis nje informacioni te njeaneshem- nje editorial mbi drejtesine, nje kronike me nje te penduar te mafias, nje tjeter mbi kerkimet ne Trani, ne te cilin ke theksuar se nuk je i hetuar, e kundershtuar nga faktet e nje dite me vone- dhe infotimet e perditeshme; sa here te nevojitet te lash duart cdo dite ne gjuetine e krokodilave ne liqen, ne mbathjet prej mushamaje. Nje zgjidhje editoriale me te cilen kemi pasuruar skenografine e programeve satire dhe kemi varferuar reputacionin e reviste tone te pare te sherbimit publik, nga ana e ndermarrjes me te rendesishme kulturore te vendit.
Pervecse qe qytetaret, qe paguajne shpenzimet per shume kolege te zotet ,qe te mund ti dedikohen me kenaqesi me te madhe shume reportazheve te tjera te profilit me te larte dhe ne interes te pergjitheshem.
Nje gazetar ka nje instrument te rendesishme ka nje instrument te vetem per te mbrojtur bindjet e veta profesionale: te heqe mbi copen e letres firmen e vet. Nje spiker, nje spikere, mundet vetem te shpetoj fytyren e vet, ne kete rast.
Besimi i telespektatoreve eshte nje fakt per spikerin qe transmeton lajmin. Eshte ai qe vendos se pari rolin e garantit te raportit te besimit qe ekziston me telespektatorin.
Faktet Aquiles kane qene prova. Kur qindra persona s’lane gje pa bere kunder trupave qe udhehiqnin me thirrjet e turpeshme e tundnin bishtin, kam kuptuar, qe ky raport besimi qe gjithnje na ka lidhur me publikun tone ishte kompromentuar vertet
Eshte kjo ajo qe ndodh kur privilegjohet komunikimi ndaj informacionit, apo propaganda ndaj verifikimit.
Kam patur ndershmerine dhe luajalitetin e stilit te jetes sime dhe te profesionit tim. Te dorehiqesh nuk eshte tradheti. JO. Nuk kujtoj kush e ka thene se fundmi. Megjithate:
1)-Hedh poshte akuzen te kem patur nje komportim jo korrekt. Kritikat, qe kam shprehur publikisht- kujtoj qe behet fjale per nje te drejten time, pervecese te nje detyrimi, duke qene nje keshilltare e FNSI- ta kisha vene ne dukje edhe ne mbledhjet e permbledhjes edhe ty personalisht. Me shpirtin e bashkepunimit luajal, duke menduar, qe ne nje pune si kjo e jona qarkullimi i ideve dhe pluraliteti i opinioneve perbejne nje pasurim. Per kete kam vazhduar te drejtoj ne keta muaj. Por eshte e dukshme qe nuk ka me ndonje hapesire per dialektiken demokratike ne Tg1. Jane kohet e mendimeve te vecanta. Kush nuk bindet eshte jashte heret apo vone.
2)-Hedh poshte akuzen qe me eshte dashur te peshtyj ne pjaten ne te cilen ha. Kujtoj qe gjella eshte ajo e nje te derguari (korespondence) te thjeshte e cila kerkon thjesht, qe kjo pjate te permbaj ingredientet e duhur. Te gjitha dhe ndershem. Dhe dua te precizoj te kem refuzuar gjithmone kompensime jashte nga Rai, ofruar me bollek nga ndermarrjet e medha per pamjet kerkuara per te prezantuar konkurrrueshmerine, duke theksuar qe nje gazetar i sherbimit publik nuk duhet te nxjerre perfitime nga roli i vet.
3)-Refuzoj permbajtjen offensive dhe definuese ne letren tende, mbas intervistes se dhene Republikes ne te cilen ke ndermarr nje vendim disiplinor kundrejt meje, me ke akuzuar per demtim te revistes per te cilen punoj”, me deklaratat e mie mbi te dhenat e degjuesve. Te dhenat e bera publike kane konfirmuar keto deklarata. E gjej pervec kesaj paradoksale konsiderimin tend sa vijon: “Tg1 do te jap llogari disa pozicioneve te minoranzes, por nuk do te shtremberoj faktet, ne respekt te fushatave ideologjike”. Mund te te them qe e vetmja fushate te ciles i perkushtohem eshte te kaloj fundjaven me familjen time. Shpresoj qe ti te me thuash te njejten gje. Ne te kunderten mund te te them se nuk ke nxjerre asnje fjale kunder fushates se dhuneshme shpifese, qe te perditeshmet “Il Giornale”, “Libero” dhe e perjaveshmja “Panorama”- edhe duke perdorur korespondencen e shoqerise drejtuar mua- kane qene te shfrenuara ndaj meje ne vijim te kritikave te mia ndaj linjes tende editoriale. Nje sulm mjeshteror: mund ti nxjeresh shpejt bojen kujt mendon ndryshe per te dobesuar valencen e perfundimeve te tua.
Kam qene pakufizuar “vajza Ciacolante”-“vajza llafazane”- kronistja pa kronike, editorialistja pa editorial e te tjera si keto. Nuk eshte kjo ajo qe me thote Presdienti Ciampi, duke me akorduar Cmimin Saint Vinsent te gazetarise ne Qiurinale.
Kesaj ligesie do ti pergjigjen perfaqesuesit mi ligjor. Por dije se nuk eshte sigurisht kjo ajo per te cilen po le drejtimin e ores 20 Thomas Bernhard ne Mjeshtrat antike (mesusit antik) shkruan dhjetra here nje fjale qe une e dua shume: Respekt. “Jo per adminrimin jetojme, -thote-, por eshte per respekt qe kemi nevoje”.
I dashur drejtor, besoj se nevojitet respekt me i madh : Per lajmet, per publikun, per te verteten.
Ajo qe ushqej per historine e Tg1, per ndermarejn time, me coj ne kete veendim. Respekt per telespektatoret, referentet tane te vetem. Duhet ta kujtojme gjithnje. Edhe ti do te kesh nevoje.

Maria Luisa Busi = 21 Maj 2010